Afghanistan voor hij vluchtte

Posted on September 8, 2023 by admin

December 2020. Een Afghaanse man verkoopt een ballon op een heuvel in een buitenwijk van Kabul.

Foto Hedayatullah Amid

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

In beeld Hedayatullah Amid (32) maakte naam als fotograaf in Afghanistan. Hij fotografeerde uitgebuite kinderen, spelende kinderen en andere alledaagsheid. Toen kwamen de Taliban. En nu zit hij in Nederland.

Ingmar Vriesema

8 september 2023

Leestijd 4 minuten

Ik ben mijn leven kwijt, zegt fotograaf Hedayatullah Amid, een dertiger in spijkerbroek en Nike-sneakers. Zijn leven speelde zich af in Kabul, zijn stad. Hij deed er wat hij wilde en hij deed het goed. Fotopersbureau EPA benoemde hem tot hoofdfotograaf in Afghanistan.

Met zijn land ging het slecht. „Bijna vijftig? Meer dan dertig in elk geval”, zegt hij. De vraag was na hoeveel bomaanslagen hij fotografeerde. Bij één explosie kwamen tien collega-journalisten om. Ze deden verslag op de plek van een aanslag toen een zelfmoordterrorist toesloeg.

Amid stond midden in al die ellende. En hij stond erbuiten, dankzij zijn camera. Hij fotografeerde jonge meisjes, blootsvoets dansend naast de baksteenfabriek die hen uitbuitte. Een meisje dat water verkocht op een begraafplaats, blauwe gietertjes in haar handen. Zwaardvechters, freestyle fietsers, vliegeraars, ballonverkopers.

**Juli 2020.** Een meisje wacht op klanten. Ze verkoopt water op een begraafplaats in Kabul. Bezoekers gieten het water over de graven, een traditie. Foto Hedayatullah Amid

**Januari 2021.** Een man van 72 repareert een samowaar, een waterkoker. Dit is zijn winkel, langs een weg in Kabul. Foto Hedayatullah Amid

**Juni 2021.** Een meisje vertoont haar freestyle fietskunsten in Kabul. De club had 60 leden op dat moment, onder wie 25 vrouwelijke. Foto Hedayatullah Amid

EPA zond hem naar de Olympische Spelen in Tokio in de zomer van 2021. Een nieuw hoogtepunt. Terwijl hij foto’s maakte van Duitse tafeltennissers en Macedonische karateka’s nam thuis de Taliban de ene na de andere provincie in.

Hij landde in Kabul op 14 augustus. Een dag later viel de hoofdstad. Zijn laatste Afghaanse foto-in-opdracht, op 16 augustus, toont mannen met baarden en wapens in een pick-uptruck. Nu kan ik niet meer fotograferen, zei hij tegen zijn opdrachtgever.

**16 augustus 2021.** Kabul is van de Taliban. Acht dagen eerder fotografeerde Hedayatullah Amid nog skateboarders met hippe mutsjes tijdens de Olympische afscheidsceremonie in Tokio. Dit was zijn laatste foto in zijn land. Hierna volgde de chaos op het vliegveld van Kabul en zijn vlucht naar Europa. Foto Hedayatullah Amid

Hij stond midden in de ellende, en nu volledig. Hij bracht twee helse dagen en nachten door op het vliegveld van Kabul. Zijn Europese contacten boden een uitweg voor hem en zijn ouders, twee broers en een zus. Maar hij heeft nog twee broers en drie zussen. Ze wonen nu in Amerika, Australië en in Kabul. „Eén dag, en mijn hele familie viel uiteen.”

Hij woont, na een riedel opvangplekken, in een huis in Vlaardingen. Familie woont vlakbij. Hij leert Nederlands. Hij volleybalt, net als vroeger. En hij fotografeert weer, voor NRC. Museum Vlaardingen stelt zijn Afghaanse werk vanaf 15 september tentoon. „I have everything”, zegt hij. „But I don’t have happiness. It has gone from my mind.”

**April 2020.** Een Afghaans meisje, dat op de vlucht is in haar eigen land, wacht op het vullen van haar watercontainers, bij haar tijdelijke opvang in Kabul. Foto Hedayatullah Amid

**September 2020.** Meisjes bij een baksteenfabriek in een buitenwijk van Kabul. Daar werkten ze. Ook kinderen van vier jaar oud. De meeste kinderen werkten blootsvoets en zonder handschoenen. Foto Hedayatullah Amid

**Januari 2021.** Een Afghaanse jongen, een binnenlandse vluchteling, bestuurt een vlieger bij zijn opvangplek buiten Kabul. Foto Hedayatullah Amid

**Februari 2020.** Een Afghaans meisje jongleert tijdens circusles in Kabul. Het Mobile Mini Circus for Children (MMCC) is een ngo die werkt met kwetsbare kinderen. Foto Hedayatullah Amid

**Februari 2015.** Mensen die net een lawine hebben overleefd wachten op hulp in de Panjshir-regio. Tientallen anderen overleefden het niet. Foto Hedayatullah Amid

**Januari 2017.** Seema Azimi laat haar Afghaanse studenten haar wushu-skills zien boven op een heuvel in Kabul. Twintig meiden tussen de 14 en 20 jaar leerden deze Chinese vechtsport van Azimi, die hiermee de genderongelijkheid in het land wilde aanpakken. Foto Hedayatullah Amid

**Februari 2021.** Afghaanse ruiters vervoeren een onthoofde geit naar het eindpunt, tijdens een wedstrijd ‘Buzkashi’, in de Panjshir-regio. De Centraal-Aziatische volkssport is verboden onder de Taliban. Foto Hedayatullah Amid

**Mei 2021.** Afghaanse kinderen bekijken het uitzicht over Kabul, bij een graf van een slachtoffer van een aanslag op een school in de Afghaanse hoofdstad. Foto Hedayatullah Amid

Een versie van dit artikel verscheen ook in de krant van 9 september 2023.

Eddo Hartmann fotografeerde festivalgangers die een paar seconden uit de gekte stapten

admin
September 23, 2024
0

‘Vroeger, als student, ging ik wel naar festivals. Maar het was me te massaal, het geluid was vaak niet goed, en dan in die verschrikkelijke hitte in een tentje met al die herrie om je heen. Het was afzien, maar daar ging het blijkbaar om. Ik heb dat nooit goed begrepen.” Eddo Hartmann (50) was geen voor de hand liggende keuze om Nederlandse festivals te fotograferen voor Document Nederland, de jaarlijkse fotografie-opdracht van het Amsterdamse Rijksmuseum. Omdat hij in eerder werk zijn lens op heel andere onderwerpen richtte. Hij maakte series over onder andere een steppegebied in Kazachstan dat ernstig vervuild is door kernproeven (The Sacrifice Zone, 2024), de Noord-Koreaanse hoofdstad Pyongyang (Setting the Stage: North Korea, 2017), en het persoonlijke, aangrijpende Hier woont mijn huis (2012), over het chaotische huis van zijn gewelddadige vader, waaruit Hartmann samen met zijn moeder en zijn broer vluchtte toen hij 14 was.

„Festivals vind ik als fenomeen wel heel interessant”, zegt Hartmann. „De enorme schaal ervan, en hoe ons landschap er dankzij onze handelsgeest zo makkelijk aan opgeofferd wordt. De illusie van een rauwe underground-ervaring met edgy muziek, terwijl het vaak juist allemaal heel mainstream en commercieel is. Festivals worden steeds luxer, en duurder, met soms zelfs een McDonald’s en een HEMA, een glamping met tenten met een goed bed en een koelkast, en overal plastic tegels zodat je witte gympen niet vies worden. En daar wordt dan weer door sommige mensen over geklaagd, het zou geen recht doen aan ‘het oude festivalgevoel’. Die vinden dat iets pas een goed festival is geweest als je onder de modder en totaal kapot naar huis gaat. Heel boeiend allemaal.”

Fabienne en Frederique, Dance4Liberation, Wijthmenerplas, Zwolle, 5 mei 2024

Foto Eddo Hartmann

Koen, Zwarte Cross, Lichtenvoorde, 21 juli 2024

Foto Eddo Hartmann

Dakota, 909-festival, Het Amsterdamse Bos, Amstelveen, 1 juni 2024.

Foto Eddo Hartmann

Miss Neon Noire, Milkshake, Westerpark, Amsterdam, 30 juli 2023.

Foto Eddo Hartmann

Hartmann benadert de festivals niet anders dan hoe hij in zijn eerdere projecten te werk ging. Hij gaat niet op in de massa. Als een buitenstaander observeert hij en verwondert zich. En net als in Noord-Korea richt hij zijn lens vooral op de artificiële architectuur die hij aantrof: de enorme, larger than life-beelden van hardstylefestival Defqon.I, de vrolijke aankleding van Milkshake, een verlaten tafereel met panini-stand, een tent, bouwwerken, dranghekken bij Paaspop – op de tentoonstelling in het Rijksmuseum is een selectie te zien van foto’s van zeventien festivals.

„Er zijn jaarlijks meer dan duizend festivals in Nederland. Ik richt me op de grote, bekende muziekevenementen in de buitenlucht. Ik had natuurlijk ook een andere keuze kunnen maken, niche-evenementen zoals een blokfluitfestival of iets kleins met theater. Maar binnen het tijdsbestek van een jaar waarin ik aan deze opdracht kon werken, besloot ik voor de iconische namen te gaan.”

**Johan**, ASM Festival, Stadsblokken, Arnhem, 18 mei 2024.

Net als in de serie die hij eerder maakte in Pyongyang, vraagt Hartmann zich ook af: hoe beweegt het individu zich in een omgeving die voor het collectief is gemaakt? Door het gebruik van extreem lange sluitertijden lijkt de menigte opgenomen te worden in de omgeving, terwijl die ene festivalganger die wat verloren rondhangt of juist opgaat in het geheel, flink wordt ingeflitst. „Het individu te midden van de massa, dat vind ik interessant. Er kwamen voortdurend groepjes voor mijn camera hangen, bier in de hand, over elkaar heen hangend en uitbundig joelend. Dat zijn de beelden die we overal op sociale media voorbij zien komen. Ik probeer juist dat moment te pakken dat iemand even in z’n eentje uit die collectiviteit stapt. Dat kan iemand zijn die compleet in z’n element is in de drukte of iemand die juist even een moment van rust pakt.”

„Het is niet dat ik daar als een alien rondloop hoor. Ik ben gewoon oprecht nieuwsgierig naar wat ik zie. Er is veel te doen over festivals; hoe duur en mainstream ze zijn geworden, het drugsgebruik, de mallemolen aan artiesten die op elk festival te zien zijn. Maar ik wil met mijn werk niet zozeer kritiek leveren. Ik heb er niet echt een mening over. Zie me als een toerist met een goed alibi.”

**Hoofdpodium, Freshtival** Weekend, Het Rutbeek, Enschede, 18 mei 2024.

Dodelijke bosbranden teisteren noorden van Portugal: 15.000 hectare in de as

admin
September 20, 2024
0

Portugal riep donderdag de noodtoestand uit nadat er ruim honderd bosbranden woedden in de regio’s Aveiro en Viseu, waarbij ruim 15.000 hectare bos in de as is gelegd.

Duizenden brandweerlieden kwamen afgelopen week in actie om de bosbranden te blussen in het noorden van Portugal, onder Porto. Ten minste zeven mensen kwamen om, tientallen raakten gewond.

Drie van de slachtoffers waren brandweerlieden die ingesloten raakten bij bluswerkzaamheden.

Een inwoner van het getroffen dorpje Busturenga, nabij Aveiro.

Verbrande bomen langs een weg in Lourizela, Aveiro. Duizenden brandweerlieden zijn ingezet om de bosbranden te blussen die de afgelopen drie dagen al meer hectare in de as legden dan gedurende de hele zomer.

Satellietbeelden tonen de rookontwikkeling in het noorden van Portugal en boven de Atlantische Oceaan.

Inwoners van het dorp Veira nabij Agueda vluchten voor de oprukkende vlammenzee.

Brandend loof in Talhades, Sever de Vouga, in de regio Aveiro.

Brandweerlieden in actie in de regio Aveiro, een van de zwaarst getroffen gebieden.

Foto’s: Patricia De Melo/AFP

Een brandweerman rust uit bij Doninhas, na dagenlang in touw te zijn geweest om de bosbranden te blussen.

Getroffen inwoners van het dorp Veira in Agueda (Aveiro) zien het vuur naderen.

Jose Santos (72) kijkt uit over de smeulende resten van zijn houtwerkplaats in Gondomar.

Rookpluimen vullen de atmosfeer in grote delen van het noorden van Portugal en veroorzaken luchtverontreiniging in het noordwestelijk deel van het Iberisch schiereiland, tot aan de westkust van Frankrijk.

Foto’s: Pedro Nunes/Reuters, Pedro Sarmento Costa/EPA

Een man met een emmer, in de omgeving van de stad Nelas.

De dieren die bijna niemand wil hebben in de schijnwerpers

admin
September 6, 2024
0

Siri is een nieuwsgierige Syrische hamster. „Hoe aandoenlijk ook, we geven hamsters niet mee aan mensen die graag zo’n diertje voor hun kind willen, daar zijn ze gewoon echt niet geschikt voor. Een hamster slaapt overdag, die wordt dan wakker gemaakt als een kindje wil spelen, bijt dan uit chagrijn in een vingertje en voor je het weet wordt de hamster bestempeld als rotbeest en zit hij of zij hier in de opvang.”

Kalina is een kleine, bescheiden herdershond die haar linkervoorpoot mist. „Als ze je kent is ze heel lief. En als ze je lief vindt, wijkt ze niet van je zijde. Het is echt een schat.”

Konijnen Bodhi en Mindy verloren hun partner, maar vonden elkaar.⁠ Bodhi kwam eerder in het asiel dan Mindy en was diep ongelukkig. „We zagen hem transformeren van een teruggetrokken mannetje naar een vrolijke knul die van puur plezier vreugdesprongetjes maakte.”⁠

Foto’s Peter Lipton

Het slimme duo Alfredo en Augusto zijn “de leukste dieren van het asiel”, zegt vrijwilliger Sylvia bij Het Knaagspoor in Ridderkerk. In haar handen heeft ze twee tamme ratten. Ze zijn ongeveer zeven maanden oud en aan het asiel afgestaan door hun eerste baasje. De staarten van Alfredo en Augusto laat Sylvia om beurten door haar vingers glijden. „Het is de staart waar de meeste mensen bang voor zijn, maar het is het allerlekkerste deel, ze zijn zó zacht!”

Alexander heeft kattenaids en kan daarom niet bij andere katten. Zijn nieuwe baasje moet geduld met hem hebben. Alexander is niet vlot van vertrouwen. „Maar hij trekt al bij, hoor. Als wij binnenkomen, schiet hij al niet meer zijn ton in. We denken dat er een heel leuke kat in hem zit.”

Foto’s Peter Lipton

De reusachtige Petri zit er al een tijdje.Niet het grootste konijn dat ze in de opvang hebben gehad, maar met bijna 6 kilo is Petri toch wel aan de flinke kant. Ze is een kruising tussen een Vlaamse reus en een Franse hangoor. Ze is mogelijk gedumpt, of ontsnapt, zeker is dat ze door een kat is aangevallen in de tijd dat ze buiten heeft geleefd. „Ze kwam helemaal onder de wonden binnen.”

Nanook en Suka, broer en zus, zitten al anderhalf jaar in het asiel. Hoe kan dat? „Ten eerste zijn ze onafscheidelijk. Het zijn echt roedeldieren. En ten tweede zijn het husky’s – althans, husky’s waar wat bordercollie doorheen zit. Ze hebben ontiegelijk veel beweging nodig. Je moet eigenlijk echt met ze gaan sporten.”

„Hendrik had een goede band met zijn eigenaar, maar toen kwam diens zoon weer thuis wonen en die enorme Hendrik vloog de zoon steeds aan. Heel tragisch, want toen moest Hendrik weg. En nu loopt hij hier kiploos rond, „pok pok pok pok pok” met af en toe een welgemeend „kukeleku” ertussendoor.” Iedereen hoopt dat hij snel weer ergens ruimer kan wonen, met wat leuke kippetjes erbij. Ook omdat er dan weer plek is voor de volgende haan.

Foto’s Peter Lipton

Luister naar

Related Posts

Eddo Hartmann fotografeerde festivalgangers die een paar seconden uit de gekte stapten

Dodelijke bosbranden teisteren noorden van Portugal: 15.000 hectare in de as

De dieren die bijna niemand wil hebben in de schijnwerpers