Op zijn Instagram-pagina Nederlandselftalfitpics becommentarieert Simon Dopper in straattaal de outfits van (oud-)voetballers van het Nederlands elftal. Memphis Depay, sterspeler van het huidige Oranje, zwaait hij lof toe voor zijn blauwe blazer en beige baret: „Memphis pulling up met de dodelijk gevaarlijke coltrui-double breasted-baret-combinatie looking like Klaas Bruinsma just joined the Black Panthers, ready to take down your zakelijk imperium.”
De volledig zandkleurige outfit van Dirk Kuyt bevalt Dopper een stuk minder. Hij noemt de vroegere spits van Feyenoord de „auteur van 50 Shades of Beige”. En ook: „een herenmode-psychopaat die niet stopt tot alle kleur in de wereld loesoe is”, omdat zelfs de pochet van Kuyt grijsbruin is.
Dopper (32) haalde een masterdiploma mediastudies en zegt te beschikken over „een instinct en fascinatie voor popcultuur”. Voor Vice, een tijdschrift voor jongvolwassenen, schreef hij over muziek. Daarna werkte hij bij de hiphop-platenlabels Top Notch en Noah’s Ark, als copywriter en als projectmanager van artiesten als S10 en Hef. Sinds kort is hij freelance journalist en schrijver.
De inspiratie voor zijn in maart gelanceerde Instagram-pagina ontleende Dopper aan de Amerikaanse late-night talkshow Desus & Mero. De gastheren, Desus Nice en The Kid Mero, becommentariëren in hun programma op humoristische wijze de popcultuur van de Verenigde Staten.
Deze publicatie is zijn coming-out als instagrammer. Naar de identiteit van de man of vrouw achter Nederlandselftalfitpics werd al gegist. Iemand suggereerde zelfs dat een profvoetballer er achter zou zitten, vertelt Dopper met een lach.
Nederlandselftalfitpics kreeg in korte tijd 4.000 volgers. Vooral de commentaren op minder kundige outfits scoren goed. Maar de spelers prijzen die zich wel smaakvol kleden vindt hij minstens zo belangrijk. Dopper: „De stijl van voetballers fascineert me omdat in die groep de verschillen tussen goede en minder goede smaak zo worden uitvergroot.”
10 Tyrell Malacia (24)
Nederland, Manchester United
Simon Dopper: „Na Memphis is Tyrell Malacia de best geklede mannelijke Nederlandse international. Zeker sinds hij vorig jaar Feyenoord verruilde voor Manchester United. Zijn gevoel voor stijl is met die transfer de stratosfeer ingegaan. Hij durft nu veel meer.
„Bij het Nederlands elftal arriveerde Malacia laatst als een ontvlambare dementor, zo’n capuchon-dragend Harry Potter-wezen. Hij had zijn outfit verfrissend afgestyled met witte Dr. Martens-boots. Alsof hij een tandarts is die van ska-muziek houdt. Ook meldde hij zich eens helemaal in het paars.
„De jongens van kleur kleden zich op dit moment het beste bij Oranje. Matthijs de Ligt, Daley Blind en Andries Noppert zijn toch meer van een vale spijkerbroek en een capuchon-truitje.”
9 Megan Rapinoe (38)
VS, OL Reign
„De Amerikaanse international Megan Rapinoe is niet bang om zich uit te spreken. Haar statements worden soms als controversieel opgevat, maar welbeschouwd zijn het basisprogressieve idealen. Ze steunt bijvoorbeeld openlijk Black Lives Matter en is anti-Trump.
„Met haar outfits schakelt ze moeiteloos tussen sportief en elegant, waarbij ze soms op een vanzelfsprekende manier ruimte laat voor politieke statements, bijvoorbeeld met T-shirts met teksten die de lhbti+-beweging steunen. Ze heeft een passie voor sneakers en de streetwear van Virgil Abloh, de jong overleden mannenmode-ontwerper van Louis Vuitton, en draagt op de rode loper bijzondere creaties. Wat ik leuk vind is als haar roze-rode haar matcht met bijvoorbeeld een mohair cardigan van het Italiaanse merk Marni.”
8 Timothy Weah (23)
VS, Juventus
„Timothy Weah is de zoon van George Weah, de huidige president van Liberia en oud-voetballer; de eerste Afrikaanse voetballer die door de wereldvoetbalbond Fifa werd uitgeroepen tot speler van het jaar. Ik vind dat je kunt zien dat Timothy geboren is in New York, een stad met een bruisende hiphopcultuur. Hij heeft gevoel voor zowel nostalgische als futuristische esthetiek binnen een sportieve context. Al switcht hij voor een photoshoot voor het tijdschrift Esquire even makkelijk naar een perfect oversized krijtstreeppak.
„Hoe het kan dat voetballers zich zo modieus kleden? Ze verdienen zoveel geld dat ze in een Louis Vuitton-winkel zomaar 20.000 euro kunnen uitgeven. Sommigen hebben zelfs een stylist in dienst. Maakt natuurlijk wel verschil of je bij RKC Waalwijk speelt of bij Paris Saint-Germain.”
7 Shanice van de Sanden (30)
Nederland, Liverpool
„Waar Memphis op modegebied de eer hoog houdt namens het mannenelftal doet Shanice dat bij de vrouwen. Ze kleedt zich als een ster-atleet, maakt feilloos combinaties met gevoel voor balans en proporties, en is een meester in de uitvoering van het baggy, oversized silhouet. Zoals meer profvoetballers draagt ze soms bucket hats van Burberry, Prada en Gucci. Die vissershoedjes staan haar even goed als ze Liam Gallagher van de Britse band Oasis in zijn beste dagen stonden.
„Shanice van de Sanden kleedt zich beter dan veel mannelijke internationals. Het vrouwenvoetbal heeft de laatste jaren sowieso een professionaliseringsslag gemaakt. Shanice speelt bij Liverpool. Andere Nederlandse vrouwen voetballen bij clubs als Arsenal en Paris Saint-Germain.”
6 Serge Gnabry (28)
Duitsland, Bayern München
„Net als voor vele anderen is de Amerikaanse rapper A$AP Rocky voor de Duitse voetballer Serge Gnabry een inspiratiebron. Gnabry wekt met zijn stijl de indruk dat hij zijn uitmonstering serieus neemt, maar niet té serieus. En dat is precies de sweet spot waar je wat mij betreft moet zitten. Hij combineert high-fashion en streetwear-elementen op een speelsere manier dan gemiddeld, met wat meer experimentele of feminiene accenten in pasvorm en accessoires. Bijvoorbeeld door het dragen van interessante kettingen of een sjaal om zijn hoofd.
„Een eervolle vermelding verdient zijn teamgenoot Leroy Sané. Die heeft het nonchalant dragen van een baggy silhouet echt tot een kunst verheven. Daar kunnen heel wat voetballers een voorbeeld aan nemen.”
5 Memphis Depay (29)
Nederland, Atletico Madrid
„Van de huidige generatie Nederlandse voetballers is Memphis het meest modebewust. Hij kleedt zich flamboyant en zelfverzekerd, zonder dat het plat wordt. Dankzij hem is de aankomst van de internationals bij het spelershotel, vroeger in Noordwijk en nu in Zeist, de belangrijkste catwalk voor voetballers geworden. Arriveerden spelers daar vroeger in casual outfit of sportkleding, in navolging van Memphis zijn veel jongens dat gaan zien als een moment om uit te pakken.
„Een paar jaar geleden ontstond een mediastorm, met Johan Derksen voorop, toen Memphis in Noordwijk verscheen met een Zorro-eske hoed. ‘Waarom doet die jongen niet normaal’, klonk het toen in koor. In mijn beleving had die kritiek een racistische ondertoon. Bij spelers van kleur wordt uitgesproken gedrag eerder veroordeeld. Ze moeten ‘normaal’ doen.”
4 Andrea Pirlo (44)
Italië, trainer Sampdoria
„Elke foto van oud-voetballer Andrea Pirlo kan fungeren als cover van een brochure hoe je Italiaans staatsburger kunt worden; hij is een wandelende reclame voor het Italiaanse levensgevoel.
„Pirlo is van een andere generatie dan de hedendaagse profvoetballers in deze top tien. Hij vertegenwoordigt een tijdloos modegevoel, in plaats van een modegevoel dat verandert met de tijd. Zijn kledingstijl lijkt op de manier waarop hij voetbalde: sierlijk en verfijnd, perfect uitgevoerde nonchalance, wat ze Italië sprezzatura noemen.
„Ik zag eens een foto van Pirlo met een glas wijn op een landgoed, de benen gekruist, met loafers aan zijn voeten, zonder sokken uiteraard. Toen dacht ik: je oogt als een biologische wijnboer. Later ontdekte ik dat hij echt een wijngaard bezit en natuurwijn maakt. Haha.”
3 David Alaba (31)
Oostenrijk, Real Madrid
„David Alaba verdient een auditie om de James Bond-franchise van Daniel Craig over te nemen. Hij weet feilloos de balans te vinden tussen casual en elegant. Iets wat de gemiddelde Nederlandse accountmanager al denkt te bereiken door een elastische skinny jeans te combineren met een jasje en witte sneakers.
„De uitlopende broek op deze foto valt perfect op zijn laarsjes, nonchalant afgekleed met een witte tanktop onder zijn jasje. Een heel jaren-zeventigsilhouet, alsof hij klaar is voor een hoofdrol in Miami Vice.
„Vaak zie je voetballers die denken dat ze er zijn als ze grote merken combineren. Gucci met Dior én Louis Vuitton. Dan kijk ik liever naar Davy Klaassen en Daley Blind, spelers zonder modegevoel, die zich casual kleden alsof ze schooljongens zijn. Dat is in elk geval oprecht.”
2 Jules Koundé (24)
Frankrijk, Barcelona
„Jules Koundé, centrale verdediger bij Barcelona, kleedt zich als een smaakvolle superster zonder uit de bocht te vliegen. Bijvoorbeeld met imponerende loafers, originele hoofddeksels en kleurrijke patchwork jeans van het merk Kapital. Zijn stijl echoot verschillende tijdperken. Hij weet bijvoorbeeld Prada te dragen zoals het merk ooit bedoeld was: op een understated en elegante manier.
„In tegenstelling tot de meeste voetballers slaagt hij er zelfs in overtuigend weg te komen met een zogeheten Canadian tuxedo: een full denim outfit, iets wat voorheen was weggelegd voor Britney Spears en Justin Timberlake.
„Op de foto zien we een Parijse interpretatie van Volendamse klederdracht, in combinatie met een vol bravoure gedragen shirt vol avondvierdaagse medaille. Jules Koundé kleedt zich altijd smaakvol en verfijnd.”
1 Héctor Bellerín (28)
Spanje, Betis Sevilla
„Het hoogst haalbare wat je als goedgeklede profvoetballer kunt bereiken is dat je niet direct herkenbaar bent als een profvoetballer. Héctor Bellerín kan ook doorgaan voor een aspirant-student aan de Gerrit Rietveld-academie. Of als een high-fashion figurant in de Spaanstalige interpretatie van de Canadese mockumentary Trailer Park Boys. Dat is een serie waarin het wemelt van de jongens met matjes, snorretjes en flamboyante bowlingshirts.
„Als posterboy van de modegevoelige voetballers heeft Bellerín als model meegelopen in een van Virgil Abloh’s Louis Vuitton-shows. Maar hij toont ook interesse in meer verfijnde labels als Raf Simons, Dries Van Noten en Maison Margiela.
„Wat goed is aan Bellerín, is dat hij een veelzijdige stijl heeft en artistieke uitstraling toevoegt aan zijn kleding. Daardoor weet hij zich te onderscheiden van het gros van de voetballers waarvan je vaak meteen kan zien: ‘Hé, Louis Vuitton-trui.’ Bellerín doseert klassieke designerlogo’s over het algemeen met beleid. Hij laat ze terugkomen in accessoires, in plaats van over de gehele outfit. Net als Shanice van de Sanden draagt hij bijvoorbeeld zo’n vissershoedje van Prada.”
Onlangs was ik op het studentenprotest in Utrecht. Dat was eigenlijk afgelast, maar honderden demonstranten kwamen toch opdagen. Wanneer de grote massa verhinderd wordt om naar een demonstratie te gaan blijft kennelijk alleen een radicale, extreem luidruchtige minderheid over. Dat was hier in ieder geval aan de hand: onder meer leden van de Communistische Jongerenbeweging, de socialistische jongerengroep Rood en pro-Palestijnse activisten kwamen toch protesteren.
Ik heb mij hieraan enorm geërgerd, voornamelijk aan één aspect: alles, maar dan ook alles, wordt erbij gehaald. De meest geroepen leus was: ‘Studentenstrijd, klassenstrijd!’ Daarnaast verwees de helft van de sprekers naar de oorlog in Gaza en bovendien stonden wij er volgens de sprekers ook om op te komen voor ons demonstratierecht, wat ons was ontnomen. Intussen wapperde een overvloed aan communistische, anarchistische en Palestijnse vlaggen.
Dit samenvoegen van al het onrecht in de wereld is een terugkomend fenomeen bij protesten en tast de verkoopbaarheid van de centrale boodschap aan. Er blijft maar een selecte groep mensen over die zich daadwerkelijk in alles kan vinden.
Begrijpelijke emoties
Allereerst snap ik niet waarom studenten die pro-Israël zijn niet deel kunnen nemen aan een protest over het hoger onderwijs. Ik schrijf dit niet omdat ik mij persoonlijk uitgesloten voel door de pro-Palestijnse actiegroepen, maar ik vrees dat dit voor anderen wel zo kan zijn. Het is begrijpelijk dat de verschrikkelijke oorlog in Gaza veel emoties oproept. Maar juist dit protest is de kans voor studenten, die nu al ruim een jaar tegenover elkaar staan op basis van hun standpunt over de Gaza-oorlog, om voor één dag zij-aan-zij te staan tegen overheidsbeleid dat iedereen raakt. Het is zonde dat niet alle partijen dat inzien. Laten wij ervoor zorgen dat elke student zich welkom voelt, ongeacht verdere overtuigingen.
Het gaat mij nadrukkelijk niet om de vraag of alle wereldproblematiek verbonden is met elkaar. Het gaat om het verhaal dat je uitdraagt. Richting de media, het publiek en beleidsmakers blijf je geloofwaardiger als je het bij één punt houdt. Als communistische en anarchistische sprekers een podium wordt geboden en als vlaggen met een mogelijk negatieve connotatie worden gevoerd, is het vrij eenvoudig om alle aanwezige demonstranten te framen als extreem-links. Zeker omdat de beeldvorming tegenwoordig vaak wordt bepaald door TikToks van amper twintig seconden, is het extra belangrijk een compacte, eenduidige en heldere boodschap over te brengen.
De gevolgen van de bezuinigingen zullen desastreus zijn
Uiteraard moet er ook aandacht uitgaan naar studenten wier ouders het niet breed genoeg hebben om hun studie te financieren. Het is een terecht punt dat zij onevenredig hard geraakt zullen worden door de langstudeerboete, die over een paar jaar moet ingaan en studeren duizenden euro’s duurder maakt voor wie de nominale studieduur overschrijdt.
Vermijd echter het woord klassenstrijd. Dit is een marxistische term en de meerderheid van het publiek dat bereikt moet worden, voelt zich hier niet mee verbonden. Het grote publiek ziet studenten niet als onderdeel van het proletariaat en – voor zover zulke termen nog van toepassing zijn – zitten de meeste studenten dichter bij de bezittende klasse dan bij de arbeidersklasse. Daarnaast wordt het imago van studenten uiteraard niet beter van teksten zoals ‘overheid, staatsterroristen’.
Belachelijke plannen
Deze maandag tussen 13.00 uur en 15.00 uur krijgen wij de laatste kans om op het Malieveld van ons te laten horen, voordat de belachelijke plannen van het kabinet in de Tweede Kamer worden behandeld. Daarom doe ik een oproep aan alle studenten, docenten en sympathisanten om van zich te laten horen en aanwezig te zijn. De grootste bezuinigingen op het hoger onderwijs in vier decennia zijn aanstaande, terwijl universiteiten het al niet breed hadden. De gevolgen zullen desastreus zijn.
Je hebt alle redenen om boos te zijn, ook over andere zaken in de wereld. Hou het maandag alleen bij de langstudeerboete en de bezuinigingen. Over Gaza en ander onrecht hebben we het dinsdag weer. Laten wij er samen onverdeeld staan. Zo staan we sterker. Om dit mogelijk te maken moeten wij één ding in ons achterhoofd houden: blijf bij de boodschap!
Lees ook
‘We koersen af op een vreselijke bezuinigingsoperatie’, zegt VVD-burgemeester van Wageningen
De drone vloog door de studio, over het publiek, langs de huisband. „Dit vergt heel wat skills”, zei Vince Tonk met zijn blik op de jongen die naast hem het vliegtuigje bestuurde. „Maar die heeft Ralph wel.” Ralph Hogenbirk was zijn compagnon: met hem had hij een drone gebouwd die snel genoeg kon vliegen om Max Verstappen bij te houden. Maar vrijdagavond beperkte de drone zich tot een rondje door de studio van Carrie op Vrijdag (MAX).
Terwijl de themesong van James Bond door de speakers schalde, kregen kijkers de beelden te zien die de drone van zijn omgeving maakte. Over de bar. Langs André van Duin. „Misschien kan-ie door Carries benen”, stelde Tonk voor. Carrie ten Napel zette direct haar benen ver uit elkaar: het vliegtuigje zoefde soepel onder de presentatrice door. „Oooh”, deed het publiek. Luid geklap toen het toestel landde. „Spectaculair hoor, jongens”, riep Ten Napel over haar schouder – ze was alweer onderweg naar een andere tafel, waar de volgende gast op haar wachtte. „Niel…” Ten Napels stem klonk ineens zachtjes en zalvend. „Jij bent drie jaar geleden gevlucht met je moeder Oleksandra uit Odessa. Ik kan me voorstellen dat jij een andere associatie hebt bij drones.”
Carrie op Vrijdag is nu zo’n tweeënhalve maand op tv, en nog steeds vind ik het iedere week een overrompelende ervaring. Dat begint al bij de opening, waarin een van de gasten het programma van de avond aankondigt door het over een leeg voetbalveld te schreeuwen vanaf de perstribune. De afleveringen hebben titels als ‘Kom alles te weten over de penopauze’, maar ook ‘Je partner verliezen op je 25ste’. Onderwerpen variëren van grensoverschrijdend gedrag tot de mogelijkheid om te trouwen met jezelf. En het meest gekmakende, maar ook meest bewonderenswaardige aspect van dit alles is dat Ten Napel zich met zo’n souplesse van dronepiloten naar oorlogsvluchtelingen beweegt, dat ik spontaan ga twijfelen aan mijn eigen beoordelingsvermogen. Misschien ligt het aan mij dat ik een dag of twee moet bijkomen van zo’n bruggetje.
Aangesterkt
Tegen de tijd dat ik me voldoende aangesterkt voelde om de tv weer aan te zetten was het zondag en had Videoland de eerste twee afleveringen van Alone online gezet. RTL zond ’s avonds de eerste aflevering uit bij wijze van teaser; alleen gebruikers van de streamingdienst kunnen vervolgens wekelijks zien hoe negen deelnemers proberen te overleven „in de Noorse wildernis”. Alle negen hebben ze een eigen territorium aangewezen gekregen. Daar filmen ze zichzelf op hun survivalavontuur: ze worden zelfs niet vergezeld van een cameraploeg. Helemaal alone, dus – met uitzondering van de wilde dieren die ze er waarschijnlijk tegen het lijf zullen lopen. In voorstukjes wordt gehint op de aanwezigheid van slangen en beren. Ook wordt er overgegeven en zegt iemand gepanikeerd: „Ik ben helemaal paars”.
Hoewel ik niet van plan ben deze voorfase van The hunger games verder te kijken, had ik wel meteen een lievelinsgpersonage. Ze heette Marly (27), was „instructeur wildernis living skills” en vond het heel moeilijk om in de bewoonde wereld te leven. Toen ze werd gedropt op haar nieuwe woonplek begon ze dan ook onmiddellijk te huilen van geluk. Hier kon ze eindelijk haar „eigen stem helder horen, en die van de natuur”. Na één nacht kamperen op een lege maag huilde Marly opnieuw, maar nu niet meer van geluk. „Ik kom uit een veilig nest”, mijmerde Marly; „een bubbel genaamd Nederland. Het zat zo ver van de realiteit. Dít is echt. Wat je hier ziet heeft geen maskers. Als het regent, regent het. Als je niks vangt, vang je niks. Als je je vuur niet aankrijgt, is er niks.”
Misschien was Marly toch niet voor de wildernis gemaakt. Het avontuur was amper begonnen voor ze haar eigen beoordelingsvermogen in twijfel trok. Dat maakte haar tot de enige deelnemer in wie ik me herkende.
Alle begin is moeilijk bij de strijd tegen een schrijnende misstand, maar ook heerlijk, want je bezielende energie richt zich op dat ene doel, onvoorstelbaar ver weg: „Dit moet stoppen.” Nu heeft de actiegroep Kick Out Zwarte Piet (KOZP) besloten tot 5 december geen acties meer te voeren, omdat de groep de toezegging kreeg van tientallen Nederlandse gemeenten dat ze „de stap zetten naar een inclusieve sinterklaasintocht”.
In de zomer van 2011 kreeg Nederland massaal te maken met de kreet „Zwarte Piet is Racisme”, en dertien jaar later is de blackface Piet, de Piet met afropruik en uitpuilende lippen, een zo ongemakkelijk verschijnsel geworden dat de meeste gemeenten er niet aan moeten denken dat type weer binnenboord te halen. Een morele overwinning, in betrekkelijk korte tijd, want het moet voor de actievoerders onbegonnen werk hebben geleken. Maar vanaf een afstand zag je – zag ik ook zelf in de loop der jaren – hoe onhoudbaar die zogenaamd ‘klassieke’ Zwarte Piet werd. De actievoerders liepen hier voorop en hebben ervoor gezorgd dat het gros van de Nederlanders ondertussen moreel ongesteld raakt van het oude stereotype. Een kleine, binnenlandse revolutie; de ‘mentaliteitsverandering’ die slaagde.
En dan het besluit om te stoppen met acties, in ieder geval tot 5 december. Actiegroepen hebben het niet echt in zich de eindstreep in de gaten te houden, want zo’n groep vormt al snel haar eigen bestaansreden, en de wereld? Nou ja, die is altijd ontzettend niet-af. Des te opmerkelijker dat KOZP haar doelen en haar winst natelde, en beseft niet voor de eeuwigheid te bestaan.
Stoppen, da’s pas het echte, zware werk.
Nog zo’n voorbeeld: Linda Nooitmeer treedt af als voorzitter van het NiNsee, het Nationaal instituut Nederlands slavernijverleden en erfenis. Acht jaar gaf deze vrouw, die eigenlijk bedrijfseconoom is, daar onbezoldigd leiding aan. Intussen zijn de excuses binnen van koning Willem-Alexander en voormalig premier Rutte. Nooitmeer begon met een onmogelijke opdracht, het was als „tegen de wind in fietsen”. En dan toch je knopen tellen. „Je krijgt nooit honderd procent wat je wenst.” En nu dan, met dit rechtse kabinet, inclusief PVV? „Dit is onomkeerbaar”, volgens Nooitmeer, „het slavernijdossier is (…) onze gedeelde geschiedenis”. Jezelf niet onmisbaar te wanen, het is bepaald niet iedereen gegeven.
De partij NSC besloot zaterdag op haar ledencongres niet te stoppen als coalitiepartij – het was niet gek geweest als ze dat wel hadden gedaan. Maar staatssecretaris Achahbar was al wel gestopt en in haar kielzog volgden de Kamerleden Hertzberger en Zeedijk. Moedig. Met rugdekking van die twee kan Achahbar niet aangewezen worden als die ene zondebok. Want drie, dat is geen toeval meer, three is a crowd.
Stephan Sanders schrijft elke maandag op deze plek een column.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data104415581-4159af.jpg)
:strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103805980-6406ac.jpg%7C//images.nrc.nl/VsIpSDZRpgUKQh161OIy3zaDGCo=/1920x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103805980-6406ac.jpg%7C//images.nrc.nl/MpEMMZq4JiM6qznuI7Bs2in4Eak=/5760x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103805980-6406ac.jpg)
:strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103775586-c2d4bb.jpg%7C//images.nrc.nl/24QnHHoxr9yO4hyY-BS0fFT_xlA=/1920x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103775586-c2d4bb.jpg%7C//images.nrc.nl/mkhZDf9xMWMEfPy9QZMU-WjqnXQ=/5760x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103775586-c2d4bb.jpg)
:strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103804867-d8adc5.jpg%7C//images.nrc.nl/hTuEJzyWGRMgCrw2xqcI7IgHDoM=/1920x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103804867-d8adc5.jpg%7C//images.nrc.nl/kTlOQN23FqTK83oBNKRSz3cY_fI=/5760x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103804867-d8adc5.jpg)
:strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103806025-27615d.jpg%7C//images.nrc.nl/JpuTgbGR2pkEbKWNynJuMQvfa4k=/1920x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103806025-27615d.jpg%7C//images.nrc.nl/OOQUDQ1u6Y5vI5TGb6Se4bsijuA=/5760x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103806025-27615d.jpg)
:strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103775649-fcb7d4.jpg%7C//images.nrc.nl/uMiMD0liZ_VihQ5YjyQiGRzGUQ0=/1920x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103775649-fcb7d4.jpg%7C//images.nrc.nl/RK79_PjUWzg_GfJV7cSP6L_sOlU=/5760x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103775649-fcb7d4.jpg)
:strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103806004-1b8c97.jpg%7C//images.nrc.nl/8ZgNf_yYuMYza_iNW3qL_l5PCNc=/1920x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103806004-1b8c97.jpg%7C//images.nrc.nl/1XlDLkOotZytTw-JFPYQ_ZajHpU=/5760x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103806004-1b8c97.jpg)
:strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103775574-ec6254.jpg%7C//images.nrc.nl/OYnMmc1Livsg3rHs58Ddk-g1tNU=/1920x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103775574-ec6254.jpg%7C//images.nrc.nl/qGZpTcwIG-Q4wC0OfOolF2_Zb2Y=/5760x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103775574-ec6254.jpg)
:strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103775637-1aa967.jpg%7C//images.nrc.nl/ZhR8y1fWzDFBGr7a_hyswrKlVPo=/1920x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103775637-1aa967.jpg%7C//images.nrc.nl/HhKS4w6lRAIgGXjjvjRISvlwVAM=/5760x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103775637-1aa967.jpg)
:strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103775598-57b3cb.jpg%7C//images.nrc.nl/Ij3vG_apRBiS8c9hxIkiE5DrMrU=/1920x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103775598-57b3cb.jpg%7C//images.nrc.nl/3xgx14ufNDFJP7Fefj39JKwrlho=/5760x/smart/filters:no_upscale():strip_icc()/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/08/data103775598-57b3cb.jpg)
