Margot Robbie is een onbevreesd actrice, opgegroeid tussen de haaien

De Australische actrice, en tegenwoordig ook producent, Margot Robbie (1990) forceerde een decennium geleden haar doorbraak in Hollywood door tijdens een auditie Leonardo DiCaprio een mep te verkopen. Robbie deed een gooi naar de belangrijkste vrouwenrol in Martin Scorseses The Wolf of Wall Street (2013); het botergeile, geldbeluste ex-model dat het tot echtgenote van beurszwendelaar Jordan Belfort schopt. Robbie wist dat ze iets moest doen om op te vallen tussen de andere bloedmooie blonde auditanten dus gaf ze al improviserend haar tegenspeler een snoeiharde klap in zijn gezicht. Scorsese wist meteen dat hij dé actrice voor de rol van pittige golddigger had gevonden. En Robbie kon het daaropvolgende decennium tonen dat ze een van de spannendste actrices is in Hollywood.

Robbie heeft van nature de looks van een schoonheidskoningin, maar er lijkt altijd iets te broeien onder het vaak zorgvuldig opgemaakte gezicht en de tandpastagrimlach van haar personages. Je hebt als kijker meestal het gevoel dat ze elk moment kan uithalen of volledig imploderen, bijvoorbeeld uit liefdesverdriet en vernielzucht (zoals bij anti-superheldin Harley Quinn), door een gewelddadige jeugd (bij beruchte schaatsster Tonya Harding) of uit trauma (zoals bij haar wannabe presentatrice en #MeToo-slachtoffer in Bombshell).

Niet verwonderlijk dat de makers van Barbie bij haar terechtkwamen voor de hoofdrol. De satire draait om een „stereotiepe Barbie” – met een schijnbaar vastgevroren lach en glanzende blonde lokken – die niet begrijpt waarom ze plots terugkerende gedachten heeft over de dood. Robbie, die een van de producenten van de film is (waarover later meer), claimt trouwens dat het nooit het plan was dat ze de hoofdrol zou spelen, maar actrice Gal Gadot (die kon niet).

I, Tonya

Robbie bewees daarnaast dat ze vakkundig kan laveren tussen cartooneske humor en drama, én dat ze deze twee uitersten weet te combineren. Iets wat handig van pas komt bij de vet aangezette satire Barbie, die niet alleen wil entertainen maar ook een serieus feministisch statement wil maken. Robbie slaagt hierin doordat ze geen terughoudendheid toont als ze zich eenmaal in een rol smijt. Ook binnen (zwart) komische scenario’s speelt ze haar personages vaak bloedserieus en zonder ironische distantie. Dat leidt tot verfrissende resultaten.

Beste voorbeeld is biopic I, Tonya (2017), waarin de Australische actrice de beruchte kunstschaatser Tonya Harding incarneert. Hardings partner beraamde in 1994 een extreem knullige maar desastreuze aanval op schaatsrivale Nancy Kerrigan, mogelijk met Hardings medeweten. Robbie zet Harding schmierend en smakeloos neer, maar mede door haar over the top-interpretatie begrijp je ook hoe de volkse Harding moet hebben geworsteld in de elitaire schaatswereld én hoe het vele huiselijke geweld waar ze mee te maken kreeg, haar eigen gedrag beïnvloedde. Robbie kreeg een Oscarnominatie voor haar rol.

In de oplichterssatire The Wolf of Wallstreet zit dan weer een moment dat Robbies personage met slechts netkousen aan haar latere echtgenoot verleidt. Scorsese liet weten dat ze ook in kamerjas mocht spelen. Robbie werd als jonge actrice enorm nerveus van naaktscènes, maar vond ook dat haar personage – dat zich zeer bewust is van de macht van haar uiterlijk – niet iemand is die lingerie draagt op zo’n moment. Ze dronk dus een paar tequila-shotjes en liet de camera net als haar toekomstige echtgenoot verlustigd naar haar perfecte spiernaakte lichaam staren. Het werd een van de meest beruchte momenten uit de film.

Zwemmen met haaien

Ryan Gosling, die Ken speelt in Barbie, stelde dat zijn tegenspeelster „een soort onbevreesdheid heeft die je alleen krijgt als je tijdens je jeugd letterlijk tussen haaien zwemt”. Robbie, haar twee broers en zus werden grotendeels opgevoed door haar alleenstaande moeder en op de boerderij van haar grootouders, nabij de Australische badstad Gold Coast. Op haar zeventiende trok ze, met een aantal kleine filmrolletjes op haar cv, in haar eentje naar Melbourne. Door eindeloos castingdirectors te bellen veroverde ze daar een gastrol in de soap Neighbours.

Ze maakte zoveel indruk dat haar personage drie jaar in de serie mocht blijven en Robbie een contractverlenging kreeg. In plaats van te kiezen voor een vast inkomen, vertrok ze naar L.A., waar ze een rol in luchtvaartserie Pan Am bemachtigde en later bij de casting van Scorsese belandde.

De rest is geschiedenis: Robbie speelde koningin Elizabeth I in het historische drama Mary Queen of Scots (2018), en een ambitieuze opkomende starlet in Damien Chazelles extravagante Hollywood-epos Babylon (2022).

Strategisch

Dat laatste energieke en nijverige personage lijkt het dichtst in de buurt te komen van Robbies eigen karakter. Ook zij heeft haar ambitie nooit onder stoelen of banken gestoken – ook al wordt dat vrouwen niet altijd in dank wordt afgenomen, blijkt ook in Barbie.

Zo stelde Robbie als 25-jarige in een interview dat mensen ongelijk hebben die haar carrière als „het winnen van de loterij” beschreven. De realiteit is volgens haar pragmatischer en strategischer, met „stappen” waarvan ze wist dat ze ze moest doorlopen. Zo is bekend dat ze regisseur Quentin Tarantino, die ze nog nooit had ontmoet, een handgeschreven brief stuurde met de vraag of ze in een van zijn films mocht spelen. Maar dat deed ze wel pas nádat ze een rough cut van I, Tonya had gezien en van zichzelf vond dat ze goed genoeg was geworden als actrice om haar idool te benaderen. Ze kreeg een rol in Tarantino’s Once Upon a Time… in Hollywood (2019).

Naast actrice is Robbie ook een actief producent. Ze richtte in 2014 productiebedrijf LuckyChap Entertainment op met jeugdvriendin Sophia Kerr, levenspartner Tom Ackerley en Josey McNamara, met wie Ackerley jarenlang werkte als regie-assistent. Het viertal woonde een tijdlang samen in een huis in Londen nadat ze samen dronken waren geworden op de Britse première van The Wolf of Wall Street.

LuckyChap wil verhalen produceren over vrouwen die geschreven zijn door vrouwen. Ze maakten tot nu toe een zevental producties, waaronder verrassende, Oscargenomineerde films zoals I, Tonya én wraakfilm Promising Young Woman (2020). Films waarin de complexe vrouwelijke hoofdpersonen vaak zowel slachtoffer als dader tegelijk zijn.

Het was Robbie die op eigen initiatief over rechten onderhandelde met Mattel voor een Barbie-film nadat eerdere pogingen om een Hollywoodfilm te maken over de iconische pop op niets waren uitgelopen. En het was Robbie die Lady Bird-regisseur Greta Gerwig benaderde voor de regie. Duidelijk is dat Robbie niet alleen als actrice, maar ook als producent onbevreesd een sprong in het diepe waagt.

https://www.youtube.com/watch?v=l6EFS462WcY