Belastingdienst ziet âhoge risicoâsâ bij het innen van 100 miljard euro aan belasting

Posted on July 12, 2023 by admin

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Interne stukken Bij de inning van vijf soorten belastingen, samen goed voor een derde van de jaarlijkse belastinginkomsten, is sprake van „hoge risico’s”. De Belastingdienst schiet daar tekort in zowel de uitvoering als handhaving van belastingwetgeving.

De problemen bij de Belastingdienst vormen een gevaar voor de Nederlandse schatkist. Bij de inning van een derde van alle jaarlijkse belastinginkomsten, ofwel 100 miljard euro, is sprake van „hoge risico’s” doordat de dienst tekortschiet in zowel de uitvoering als de handhaving van de belastingwetgeving.

De „continuïteit van belastingopbrengsten” kan volgens de Belastingdienst „in gevaar” komen door niet-adequate uitvoering van massale processen, zoals het vaststellen van aanslagen en het innen van vorderingen („uitvoeringsrisico”). Ook gebrekkig toezicht vormt een risico, omdat burgers en bedrijven hierdoor mogelijk te weinig belasting betalen („handhavingsrisico”).

Dat blijkt uit interne stukken die NRC verkreeg na een beroep op de Wet open overheid (Woo). Het gaat om de zogenoemde compliance maps die de Belastingdienst sinds 2020 elk jaar opstelt en die tot nu toe alleen intern bekend waren. In deze rapporten brengt de dienst in kaart „hoe zeker [we zijn] dat de belastingopbrengsten structureel de schatkist binnenkomen”, zo schrijft de dienst.

Uit de meest recente openbaar gemaakte compliance map, uit juni 2022, blijkt dat de Belastingdienst bij vijf soorten belastingen beide risico’s als „hoog” kwalificeerde: bij de omzetbelasting, vennootschapsbelasting, inkomensheffing, erfbelasting en schenkbelasting, samen goed voor bijna 100 miljard euro aan inkomsten. Een woordvoerder van de dienst stelt in een reactie dat „het inventariseren van risico’s nadrukkelijk iets anders is” dan de vraag of de gevreesde gevaren „zich daadwerkelijk voordoen”.

Bij de loonheffing en motorrijtuigenbelasting (samen 164 miljard) is er sprake van gebreken in de uitvoering, terwijl de dividendbelasting, overdrachtsbelasting en voertuigaanschafbelasting BPM (samen 10,5 miljard) problemen kennen bij de handhaving. Slechts bij twee kleinere belastingen – de assurantiebelasting en de energiebelasting, samen goed voor 10 miljard euro – is het risico bij zowel uitvoering als handhaving „laag”.

De compliance maps bieden voor het eerst meer inzicht in hoe acuut de problemen volgens de Belastingdienst zelf zijn. Bij de totstandkoming zijn experts uit alle geledingen van de dienst betrokken. Hun bevindingen gaan verder dan de interne analyses die NRC eerder onthulde, waarin werd gesteld dat door verouderde ict de overheidsfinanciën binnen drie jaar in gevaar kunnen komen.

Lees ook dit verhaal: De toestand bij de Belastingdienst is kritiek

Uit de interne documenten blijkt dat er – buiten de problemen met ict – meer hoogoplopende risico’s zijn. Zo nam de complexiteit van belastingwetgeving de afgelopen decennia alleen maar toe, zelfs bij belastingen die eerder relatief eenvoudig te begrijpen waren. De dienst noemt dat „opvallend”.

Internetverkoop en crypto

Ook sluit bestaande wetgeving niet altijd aan op de „economische realiteit”. Zo schiet het belasten van inkomsten uit internetverkoop en crypto-valuta tekort. Bovendien moet de dienst grote aantallen correcties zoals bezwaren, beroepen en belastingteruggaven verwerken, terwijl er sprake is van een oplopend personeelstekort.

Deze problemen hebben volgens de dienst gevolgen voor de mogelijkheid om belastingschulden te innen. In de afgelopen jaren is de openstaande belastingschuld van burgers en bedrijven „fors gestegen” tot 44 miljard euro, blijkt uit de stukken. Deels gaat dit om belastinguitstel verleend tijdens corona, maar ook vóór het uitbreken van de pandemie in 2020 stond een bedrag van 25 miljard open.

Navraag bij het ministerie van Financiën leert dat het hierbij onder meer gaat om lopende bezwaarprocedures (9,5 miljard euro) en niet-betaalde vorderingen, waarbij aanmaningen en andere dwangmiddelen nodig zijn (6,5 miljard). Volgens de compliance maps bestaat in beide gevallen het risico dat de Belastingdienst een deel van deze inkomsten definitief misloopt. Het ministerie stelt in een reactie dat elk jaar 0,6 procent van alle belastingen definitief oninbaar blijkt, wat voor 2023 zou neerkomen op 2 miljard euro.

Daarnaast worden door de risico’s bij uitvoering en handhaving ook miljarden aan belastingen niet geïnd die simpelweg niet worden ‘gezien’ door de Belastingdienst. Dit zogeheten nalevingstekort bestaat met name in het midden- en kleinbedrijf. In 2023 loopt de dienst daar naar schatting 4,7 miljard euro mis. Financiën benadrukt dat dit slechts 4,3 procent is van de totale verwachte inkomsten, en dat de belastingmoraal bij particulieren nog hoger ligt (0,4 procent niet-naleving).

Tegelijk met het openbaren van de documenten stuurde staatssecretaris Marnix van Rij (Fiscaliteit, CDA) vorige week een brief aan de Tweede Kamer, waarin hij benadrukte dat de compliance maps „slechts één van de hulpmiddelen” zijn om beleid op te baseren. „De compliance map is dus geen alleenstaand en allesbepalend instrument dat de Belastingdienst gebruikt om keuzes te maken.”

Een versie van dit artikel verscheen ook in de krant van 13 juli 2023.

Het boek Ont past mooi in de kast-met-bankje te Antwerpen

admin
November 19, 2024
0

Ook boeken verdienen bescherming tegen de herfst, moet de timmervrouw hebben gedacht die de Antwerpse Coquilhatstraat trakteerde op een grote, wind- en regendichte straatboekenkast. Maar hout en hamer stromen waar het niet gaan kan, dus timmerde de vrouw (die ook best een man had kunnen zijn) voort tot er een bankje aan de kast vast zat. Want wie eenmaal een fraaie ontdekking van de plank heeft gelicht, wil natuurlijk meteen ontspannen op dat bankje gaan zitten lezen.

Als er dan maar niet, eind oktober, een noodweer boven de stad losbreekt, zoals op de eerste pagina van Het boek Ont van Anton Valens, waarin de held aanschouwt hoe de kerk tegenover zijn huis wordt gegeseld: „Verticale rivieren stroomden langs de muren, verzamelden zich in goten en raasden zich verder de diepte in. De goten overstroomden, de regenpijpen spuwden het uit maar konden de toevloed niet aan.” De kerk van dienst staat trouwens in Groningen – maar dit exemplaar van Het boek Ont (2012) is van de bibliotheek in Antwerpen geweest. Een zelfklever met regels van dichter Maud Vanhauwaert moedigt de vinder aan tot doorgeven, zodat er iets nieuws ontstaat: „blaas in mij nieuw leven/ maak gauw een nieuwe vriend/ Aan wie je mij kan geven.”

Vrienden maken is niet de grootste kracht van Isebrand Schut, de onweerstaanbare antiheld van deze roman. Hij is een gesjeesde biologiestudent in wie een mensenvrees is ontbolsterd die maakt dat hij op straat amper nog vóór zich durft te kijken, uit angst voor een ontmoeting die hem ertoe zou dwingen een voorbijganger te groeten. Inderdaad, dit is een man die voor bijna alles bang is geweest, figuren op het kleed wellicht, en zeker brieven. Maar zijn angst ontpopt zich als het begin van iets nieuws, wanneer hij in een café twee lotgenoten meent te ontwaren, van wie de een voor de ander een envelop opent: postvrezers.

Daar zit zelfhulp in. Isebrand plaatst een advertentie ter oprichting van ‘Man&Post’, waarvan de lezers elkaar bij hem thuis ontmoeten met een eenvoudige missie: „Ik maak jouw post open en jij de mijne. Samen bergen we het op. Gedeelde post is halve post.” Het trekt het type man aan dat bij dat opmerkelijke kerkvormige Antwerpse kastje-met-bankje past: figuren die de beschutting van de kast zoeken, maar niet kunnen ontkennen dat ze ook op dat bankje nat zullen regenen. Hun ontregeling zit van binnen.

Valens (die drie jaar geleden op zijn 57ste stierf) beschrijft buitengewoon geestig en met groot gevoel voor ironie hoe de postvrezers zich aan hun lang niet altijd postgerelateerde ellende proberen te ontworstelen. Ook Isebrand voelt dat er iets moet gebeuren: „Ik moet iets dóén, schreeuwde een stem in zijn hoofd, ik moet ontvlammen want anders ontplof ik.”

De man die de grootste invloed op Isebrand heeft is de ondernemer Cor Meckering, die onder veel meer werkt aan een grote publicatie: ‘Het boek Ont’, waarin hij – een Battus in het diepst van zijn gedachten – tracht de verschillende betekenissen van het voorvoegsel Ont te ontsluieren. Soms betekent het een einde (ontstoppen, onthand), soms juist een begin. De omgang met Meckering leidt bij Isebrand tot een ontwaken. Hij keert zich stap voor stap naar de wereld toe. Intussen wemelt het van de onweerstaanbaar onhandige scènes uit de levens van Valens’ postvrezers. Die maken hem tot een van de ontroerendste schrijvers die ik ken.

Wilt u het besproken exemplaar van Het boek Ont hebben? Mail dan naar [email protected]; het boek wordt onder inzenders verloot, de winnaar krijgt bericht.

Opinie | Circuittraining

admin
November 19, 2024
0

Freek onze sportcoach van de circuittraining voor senioren op dinsdag geeft op het eind van de training de cooling down : „Rek je helemaal uit, armen omhoog en sta hoog op je tenen. Goed zo en nu maak je klein , op je hurken, zo klein mogelijk.” Een medesportster zakt door de knieën en zegt: „Ik heb me zo klein gemaakt, ik vind mezelf niet meer terug.”

Lezers zijn de auteurs van deze rubriek. Een Ikje is een persoonlijke ervaring of anekdote in maximaal 120 woorden. Insturen via [email protected]

De VVD wil de publieke omroep ‘drastisch’ hervormen: ‘Het huidige bestel is niet klaar voor de toekomst’

admin
November 18, 2024
0

De VVD maakt zich grote zorgen over de publieke omroep. De partij vindt de manier waarop het omroepbestel nu is ingericht onhoudbaar. Het toch al complexe Nederlandse stelsel dreigt onbestuurbaar te worden na de toetreding van verschillende nieuwe (aspirant-)omroepen. Bovendien is de pluriformiteit die via de omroepen is verankerd in het bestel volgens de partij gebaseerd op de verzuiling van na de Tweede Wereldoorlog, niet op de huidige samenleving. En dan zijn er nog de recente schandalen rondom grensoverschrijdend gedrag en discutabele salarisconstructies van populaire presentatoren die het publieke vertrouwen in de omroepbestel als geheel hebben ondergraven.

„Ik denk de publieke omroep in zijn huidige vorm niet klaar is voor de toekomst”, zegt Claire Martens-America, sinds eind vorig jaar Tweede Kamerlid voor de VVD, in een interview met NRC, waarin ze haar visie – en die van haar partij – op de toekomst van het bestel uiteenzet. „Niet qua maatschappelijk draagvlak, niet qua digitalisering, en niet qua bestuur. En de grote verliezer is de journalistiek, die we in deze tijd zo ontzettend hard nodig hebben, want die moet ons, politici, blijven controleren. Daarom is de publieke omroep zo belangrijk.”

In het regeerakkoord dat de vier coalitiepartijen in september presenteerden spraken zij af de publieke omroep te hervormen. Maar hoe die hervorming eruit moet komen te zien, is nog onduidelijk. Uit frustratie over het gebrek aan voortuitgang heeft Martens-America namens de VVD een voorstel geschreven voor een grondige systeemverandering. „Hilversum heeft laten zien dat het zonder politieke druk niet zal overgaan tot een drastische hervorming van het publieke omroepbestel. Daarom heb ik het heft in eigen handen genomen. Ik ben erg benieuwd wat de minister van ons plan vindt.”

Vijf productiehuizen

Het zeven pagina’s tellende plan, getiteld ‘De Publieke Omroep: compact, met focus en klaar voor de toekomst’, schetst een nieuwe organisatiestructuur die het bestel efficiënter, transparanter, digitaler en goedkoper moet maken. De huidige dertien (aspirant-)omroepen moeten worden samengevoegd tot vijf zogeheten ‘productiehuizen’. Omroepen blijven in naam bestaan, maar de manier waarop ze bestuurd en georganiseerd worden gaat op de schop.

Eén zo’n nieuw te vormen productiehuis wordt gevormd door de taakomroepen NOS en NTR. Eén door de NPO, die moet veranderen van een spelverdeler in een facilitator en op gelijke voet komt te staan met de andere productiehuizen. De andere drie moeten voortborduren op de huidige samenwerking tussen omroepen, en elk een maatschappelijke stroming vertegenwoordigen.

Ook op bestuurlijk niveau stelt de VVD ingrijpende veranderingen voor. Elk productiehuis moet één bestuurder leveren voor het gehele publieke bestel, inclusief de NPO. Behalve één raad van bestuur moet er ook één toezichthouder komen voor het hele publieke bestel in plaats van één voor elke omroep. „Het Commissariaat voor de Media functioneert op dit moment niet naar behoren”, zegt Martens-America. „Dat blijkt uit verschillende recent verschenen rapporten, zoals van het onderzoeks- en adviesbureau Kwink. Die hadden een pittige analyse van de toezichthouder. De VVD gelooft dat de hervorming van het bestel alleen kan slagen met een sterkere en neutrale toezichthouder, die door het ministerie aangesteld wordt, om te zorgen dat de politiek zich niet inhoudelijk gaat bemoeien met de journalistiek.”

Aansluiting bij de samenleving

De afgelopen decennia zijn er vaker voorstellen gedaan om het publieke bestel op de schop te nemen. Maar die liepen steevast stuk op de hechte banden tussen de omroepen en politieke partijen. Vooral christelijke partijen verzetten zich tegen de beperking van de macht van omroepen in Hilversum. „Ik weet niet of de minister, die van ChristenUnie-huize is, het met ons eens is”, zegt Martens-America. „Maar de VVD denkt dat het loslaten van leden de enige manier is om weer aansluiting te vinden bij de samenleving. Zodat het minder gaat over omroepen en bestuurders, en meer over de stromingen in de samenleving en hoe we het bestel zo kunnen inrichten dat we die het beste blijven bedienen.”

Het meest explosieve voorstel is om af te stappen van het idee dat omroepen verenigingen moeten zijn. De recente schandalen bij omroepen laten volgens Martens-America zien dat het verenigingsrecht, dat omroepen grote autonomie geeft, ingrijpen in onfatsoenlijk bestuur in de weg zit. Voordat ze Kamerlid werd, was ze hr-manager in het bedrijfsleven, waaronder bij het Amsterdamse reclamebureau Ace. „Daardoor weet ik hoe je je gezonde checks and balances inricht”, zegt ze. „En er zijn omroepen waar dat nu niet goed is geregeld. Stel je bent een medewerker met een klacht over je leidinggevende die tegelijkertijd ook de enige bestuurder is. Dan kan je met je klacht niet naar een andere bestuurder stappen. Dat is ontzettend onveilig voor medewerkers op de werkvloer.”

Claire Martens is sinds eind vorig jaar lid van de Tweede Kamer voor de VVD.

Martens-America benadrukt dat sommige omroepen hun organisatie bestuurlijk wel goed op orde hebben, met name de fusie-omroepen. „Maar er zijn ook enkele omroepen die een zeer ongezonde bestuursstructuur hebben”, zegt ze. „En daar maak ik me zorgen over, want ze worden wel betaald van belastinggeld. En al die mensen op de werkvloer hebben geen keus. Neem Omroep Max, die al heel lang dezelfde bestuurder heeft [Jan Slagter, red.]. Dat doet verder niks af aan zijn inzet en kwaliteiten. Maar als je echt zegt dat de omroep centraal staat, dan maak je op een gegeven moment plaats voor vernieuwing.”

Qua digitalisering zijn sommige omroepen (zoals PowNed) ook verder dan andere (Omroep Max). En ook dat baart Martens-America zorgen. Want digitaal heeft wel de toekomst. De publieke omroep heeft sinds enkele jaren een eigen streamingsdienst: NPO Start. Maar de app streamt op een veel lagere videoresolutie dan andere diensten. Daarom vraagt de VVD zich af waarom NPO Start in eigen beheer ontwikkeld moet worden. Kleine omroepen klagen over hun online zichtbaarheid en hebben daar geen invloed op.

„Ik begrijp onze ambitie om een eigen streamingsdienst te ontwikkelen niet”, zegt Martens-America. „Want laten we eerlijk zijn: we komen nooit in de buurt van een Netlfix.” Toch vindt ze het te laat om nu nog de stekker uit het project te trekken. Wel denkt ze dat omroepen andere digitale kanalen kunnen gebruiken om hun content uit te zenden. „Waarom kan content niet worden gedeeld via YouTube of Netflix, om jongere doelgroepen te bereiken? De Belgische publieke omroep werkt al nauw samen met Netflix. Digitalisering vraagt veel aandacht, daarom moet dat de komende tijd het hoofdonderwerp in Hilversum worden.”

Hervormen, maar hoe?

Het kabinet-Schoof gaat de landelijke publieke omroep hervormen, zo valt te lezen in het regeerprogramma. De VVD komt deze dinsdag als eerste coalitiepartij met een concreet plan. Hoe staan de andere regeringspartijen erin?

De PVV schrijft in haar verkiezingsprogramma niets over de publieke omroep, maar heeft in het verleden vaak de wens uitgesproken om de ‘linkse’ NPO in zijn geheel op te doeken. Volgens de partij is mediavoorziening geen taak van de overheid

BBB, de kleinste fractie in het kabinet, wil vooral winst behalen door het stelsel van ‘externe pluriformiteit’ om te katten tot een ‘BBC-model’, waarbij de omroepverenigingen nog slechts als leveranciers van tv-programma’s zouden dienen.

NSC wil als enige partij niet snijden in de 900 miljoen euro die de overheid bijdraagt aan het NPO-budget. Wel leven er in de partij ideeën over het stoppen met de derde zender, NPO3, ten faveure van andere vormen van verspreiding.

Luister naar