N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2021/11/trujilo-vierkant.png)
Koeman betekent Cowboy, alleen is de boy dan volwassen. Tot dat inzicht kwam ik woensdag tijdens Nederland-Kroatië. Dat was gelijk het hoogtepunt van de wedstrijd. De vriend waarmee ik via tekstberichten samen keek, vond dat ook. Volgens hem was de wedstrijd ruk sinds Xavi Simons door die Cowboy van het veld was gehaald. De vriend is dan ook PSV-supporter.
Nederland verloor en ging door naar de troostfinale van de Nations League. Wie in aanloop daarnaar op het woord Oranje googelde, kreeg vooral mededelingen over de koninklijke familie. Het was nieuws dat voorouders van de Oranjes, omgerekend naar nu, circa een half miljard overhielden aan het koloniale slavernijverleden. Dat ze daarvoor geen cent hadden geïnvesteerd, leek in sommige berichten zwaarder te wegen dan het verhandelen van mensen.
Als je bij de troostfinale alle spelers waarvan de bloedlijn waarschijnlijk bij tot slaaf gemaakten uitkomt uit het basiselftal haalde, hield je een zestal over met in de verdediging een eenzame Nathan Aké. Alleen al daarom zou Wimlex, wanneer hij wedstrijden bezoekt, in plaats van aan te moedigen, spijt moeten betuigen en dan niet met een speech, maar met een spandoek.
„Doen!” zei Máxima. Meteen liet ze een lakei verf, een laken en stokken brengen. „Een spandoek kan hij niet verhaspelen”, zei ze.
Wimlex: „Hold my beer.”
Terwijl zij hun spandoek knutselden, deed ik mijn middagrondje op klimaattwitter. Dat draait tegenwoordig overuren met wereldkaarten waarin oceanen dieprood kleuren en in het beste geval oranje. In de Canadese bosbranden zag ik het doembegrip Pyroceen voorbijkomen. Vuurtijd als spiegel van de ijstijd. Waarom de Atlantische Oceaan zo heet is, kon een doemduider niet precies vertellen, maar wel in grote lijnen. Dat deed me denken aan hoe Koeman Oranje leidde.
Nu we bijna klaar zijn met het frituren van onze habitat, wordt het wel zaak te bepalen wie in het voetbal de wereldkampioen aller tijden moet worden. Dat lijkt me geen titel waarvoor wordt gespeeld, maar een die wordt gekozen door stemmen. Net als speler van het jaar. Zolang het kantoor van de FIFA niet in vlammen is opgegaan, door water is verzwolgen of door tornado’s is weggerukt, kan de verkiezing doorgaan.
Bij mannenvoetbal is Brazilië het vaakst wereldkampioen geweest (vijf keer), gevolgd door Duitsland (vier keer). Bij de vrouwen de Verenigde Staten (vier keer), ook gevolgd door Duitsland (twee keer). Als de stemmers zich door die scores laten leiden, zal voorlopig aan het einde van de mensheid, hoe kon het ook anders, Duitsland de winnaar zijn.
In mijn doemscrol kwam Koeman voorbij. Hij zei dat voor het geloof in Oranje het belangrijk was dat er resultaat werd gehaald. Dat kon over het elftal gaan, de koninklijke familie of de wereldtemperaturen. Wimlex had intussen zijn spandoek af. Hij had de letters in het begin te groot geschilderd dus stond er ‘Hup Holla’, met klein daaronder ‘nd’.
„Toch verhaspeld”, grinnikte Máxima.
Nederland-Italië keek ik met de Hagenees. Halverwege probeerde ik hem op te vrolijken: „Koeman betekent eigenlijk cowboy. Maar dan volwassen.” Nederland verloor met 3-2. Volgens de Hagenees kwam het door die redneck.
