De wespbij legt haar eitje als de koekoek in andermans nest

Beestjes Deze bij is niet vegetarisch en doet niet aan bestuiven, ziet .
Foto Pieter van Breugel

‘Wat zijn er al veel wespen, zo vroeg in het jaar”, zei een dame die haar teckeltje uitliet, wijzend op de berm. „Ze zijn wel vreemd klein.” „Dat zijn wespbijen, mevrouw; geen wespen, maar bijen.” Mijn antwoord schiep alleen maar verwarring. Daar deed ik nog een schepje bovenop door te stellen dat bijen feitelijk wespen zijn die tijdens de evolutie zijn overgestapt op een vegetarisch dieet.

Waar wespenlarven zich ontwikkelen op vlees, voeren bijen stuifmeel en nectar aan hun jongen. Dat is alleen lastig mee te nemen tussen de poten, dus hebben bijen veel haren waarin die pollen vervoerd kunnen worden. Die haren zijn bovendien gepluimd zodat het stuifmeel er nog beter tussen blijft hangen.

Morsigheid

Maar de bijen waar wij nu naar keken, signaalwespbijen, Nomada signata, hadden een opvallend kaal achterlijf. Eentje hing rond in een paardenbloem en had haar snoet onder de pollen zitten, maar dat was gewoon morsigheid zonder zorgzame verzameldrift. Andere vlogen onrustig vlak boven de grond, S-bochten beschrijvend alsof ze iets zochten. Dat deden ze ook. Ze waren op zoek naar kleine openingen in de bodem. Eentje leek een geschikte plek te hebben gevonden. Ze landde in de buurt van een bij die wel duidelijke, echt bijige, beharing tentoonspreidde. Die was oranjerood op zowel het borststuk als het achterlijf, waardoor de soort eenvoudig te herkennen was als een vosje, Andrena fulva.

Ook typisch voor bijen was de flinke pluk stuifmeel die ze meezeulde. Haar achterdijen leken zwaar gespierd met helgeel poeder. Het kleine heuveltje waarop ze landde was de ingang van haar nest, waar ze zich met opvallende snelheid naar binnen groef. De wespbij werd genegeerd; die rook blijkbaar niet bedreigend. Dat vond het teckeltje ook. Ze hing kort met haar neus in de buurt van waar mijn blik gericht was, draaide zich toen om en pleegde een plas op het nestheuveltje van een ander vosje.

Met de antennen gestrekt en de voorpoten ingetrokken leek ze reikhalzend te wachten

De Nomada was opgevlogen in reactie op de toch niet zo nieuwsgierige hond en koos een uitkijkpost in de buurt van de nestgang waar de zwaarbeladen bij in was verdwenen. Met de antennen gestrekt en de voorpoten ingetrokken leek ze reikhalzend te wachten. Zodra het vosje tevoorschijn kwam en vertrok om meer voorraad voor haar nageslacht te halen, zag de wespbij haar kans schoon. Ze kroop naar binnen om daar haar eigen ei te leggen. Zodra dat uitkwam, zou haar larve zich tegoed doen aan het proviand dat de gastvrouw zo moederlijk in het nestje had gelegd.

Een wespbij is dus een koekoeksbij. Ze maakt niet zelf een nest, maar legt haar eitje in dat van een ander. Omdat die ander ook gezorgd heeft voor voldoende voorraad in dat nest, hoeft de koekoeksbij geen stuifmeel en nectar te verzamelen. Dan heb je al die haren niet meer nodig. Een strikt vegetarisch dieet hebben wesp-bijen ook al afgeschaft. Voordat de larve begint aan de plantaardige maaltijd, peuzelt ze het ei of de larve van de gastvrouw op.

De evenmin vegetarische teckel hapte naar een ander vosje. En jankte.