N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Pensioenen De nieuwe pensioenregelingen zijn niet volmaakt, maar betekenen wel een grote stap vooruit, schrijft Fieke van der Lecq.
Illustratie Hajo
Sinds de adviesrapporten van Arnoud Boot en Berend Jan Drijber uit 2007 en de commissies Goudswaard en Frijns uit 2010 wordt al gesproken over modernisering van de pensioenregelingen. Binnenkort gaat dit misschien gebeuren, maar dat hangt nog af van debat en stemming in de Eerste Kamer. Het is verwarrend dat hierbij wordt gesproken over een stelselherziening, want het pensioenstelsel blijft grotendeels hetzelfde. De AOW en de individuele pensioenproducten veranderen immers niet. Wel veranderen de collectieve pensioenregelingen en daar is de afgelopen vijftien jaar door sociale partners en vele anderen over meegedacht.
Een belangrijk uitgangspunt voor de herziening van de regelingen is dat de pensioenbelofte niet realistisch was: er is een uitruil tussen de hoogte van de pensioentoezegging en de mate van zekerheid waarmee die wordt gerealiseerd. Doordat pensioenfondsbesturen vaak te laat bijstuurden via hogere premies of lagere uitkeringen, raakten de fondsen in dekkingsgraadtekorten. Daarmee lopen de jongeren het risico dat er uiteindelijk voor hen te weinig overblijft.
Dit was een van de redenen om over te stappen van regelingen met toegezegde uitkeringen naar regelingen met toegezegde premies. Hierbij varieert de inleg niet, maar schommelt de verwachte uitkering mee met de rendementen op financiële markten. In de oude regelingen werd de uitkering toegezegd, maar moest daar in zware tijden op worden ‘afgestempeld’. Dit korten van pensioenen is binnenkort verleden tijd, want die grote schokken worden vervangen door jaarlijkse schommelingen. Helaas wordt soms de indruk gewekt dat pensioenen hierdoor onzekerder worden, maar eigenlijk wordt nu zichtbaar dat pensioenen altijd onzeker zijn.
Pensioenfondsen mogen onder de nieuwe regelingen wel een buffer aanhouden om de sterkste pieken en dalen te verdelen over de individuele ‘pensioenpotjes’ van hun deelnemers. Die buffers zijn kleiner dan bij de oude regelingen, om te voorkomen dat er weer te lang wordt gewacht met het verrekenen van tegenvallers. In de praktijk werd de pijn vaak te lang vooruit geschoven, ten koste van jongeren. Daarmee ontstond ook onzekerheid, maar die komt niet in beeld bij theoretische doorrekeningen. In de nieuwe regelingen wordt er meer rekening gehouden met de verschillende belangen van diverse leeftijdsgroepen (‘cohorten’) in de fundamentele uitruil tussen risico en verwacht rendement.
Individualisering
Een andere belangrijke verbetering van de nieuwe regelingen is dat de doorsneesystematiek wordt afgeschaft. Die hield in dat alle deelnemers in een regeling een even hoog percentage van hun loon afdroegen voor een even hoog percentage aan toekomstige uitkering, ongeacht hun leeftijd. In de nieuwe regelingen wordt er rekening mee gehouden dat de pensioeninleg van jongeren nog langer kan renderen en die van ouderen korter (‘degressieve opbouw’). Op die manier maakt het minder uit of mensen hun hele leven in pensioenregelingen meedoen, of dat zij loopbaanonderbrekingen hebben of als zelfstandige verder gaan.
Daardoor zijn de nieuwe regelingen beter ingericht voor moderne arbeidsmarktpatronen en de maatschappelijke trend van individualisering. Daarmee is nog niet voor alle flexwerkers en zzp’ers een oplossing geboden, maar in elk geval dragen zij niet langer bovenmaats bij aan de pensioenen van werkenden die levenslang werknemer blijven. Bovendien worden na de wetswijziging de fiscale mogelijkheden voor pensioenopbouw door zelfstandigen verruimd, tot hetzelfde niveau als voor werknemers.
In de overgang van de oude naar de nieuwe regelingen moeten de gezamenlijke pensioenvermogens worden toebedeeld naar de deelnemers. Voortaan heeft iedereen een eigen ‘pensioenpot’ en is alleen de kleinere buffer nog gezamenlijk. Pensioenuitvoerders zorgen voor een gedegen voorbereiding zodat er correct wordt toebedeeld. Soms leidt dit tot aanpassingen ten opzichte van eerdere toezeggingen, die misschien sowieso niet konden worden waargemaakt, of niet met zekerheid.
Niet iedereen zal er dus op vooruit gaan; dat zijn valse beloftes. Omgekeerd wordt er nodeloos angst gezaaid over onzekerheid, moeilijke keuzes , ingewikkeldheid. In essentie zijn de nieuwe regelingen meestal eenvoudiger dan de oude, maar wordt er nu meer over gecommuniceerd. Dat draagt bij aan pensioenbewustzijn.
Natuurlijk zijn de nieuwe regelingen niet volmaakt. Er zullen reparaties en verbeteringen komen. De nieuwe regelingen zijn wel een stap vooruit, omdat ze beter passen bij de fundamentele veranderingen in demografie, arbeidsmarkt en samenleving. Het is aan de sociale partners om er in hun cao’s en pensioenfondsen invulling aan te geven, met medezeggenschap voor alle betrokkenen. Dan krijgen de nieuwe regelingen onder hun deelnemers voldoende draagvlak.
Niemand wil de overlastgevende Hassan Roukas opvangen. Jarenlang schuiven instanties hem als een hete aardappel heen en weer. Tot er geld op tafel komt.
Heb je vragen, suggesties of ideeën over onze journalistiek? Mail dan naar onze redactie via [email protected]
Jason McDonalds heeft zich enigszins afgezonderd van de mensenmassa die op het grasveld en de trappen voor het Capitool van Utah protesteert tegen de regering-Trump. ,,Ik ben een ouderwetse conservatief, een echte Reagan-Republikein”, vertelt hij. In zijn hand houdt hij een bord dat opsomt waar conservatieven, volgens hem, echt voor zouden moeten staan: de grondwet, tegenmacht, NAVO, vrijheid voor Oekraïne en vrijhandel. ,,Dit is voor het eerst dat ik naar een protest als dit ga. Maar ik voel me niet echt thuis met al die uiterst-linkse betogers.”
McDonald is politiek verweesd, sinds Trump in 2016 zijn partij overnam. ,,Ik heb nooit op hem gestemd, maar had nimmer kunnen bevroeden dat het zo erg zou worden. Trump laat de economie crashen, verraadt onze bondgenoten, maakt ons gehaat in de wereld. Hij geeft helemaal nergens meer om, behalve de macht en het vullen van zijn zakken en die van zijn oligarchenvrienden.”
Hij baalt er van dat in de VS de extremen het debat bepalen. ,,Met aan de ene kant de trumpisten en aan de andere uiterst-links.” Terwijl achter hem iemand gehuld in een roze-blauwe transvlag voorbijloopt, legt hij uit hoe dom hij het vond van Democraten om transgenderrechten te omarmen. ,,Dat heeft een enorme tegenreactie uitgelokt, waardoor we nu wéér met Trump opgezadeld zitten en het christen-nationalisme razendsnel opkomt.”
Jason McDonald (midden) demonstreert zaterdag als ouderwetse Reagan-Republikein tegen Trump. Foto Merijn de Waal
De meerderheid van de naar schatting zesduizend betogers die zich hebben verzameld voor de volksvertegenwoordiging oogt inderdaad progressief. Er wapperen meer regenboogbanieren dan nationale ‘Stars and Stripes’ – en ook een paar Palestijnse en Canadese vlaggen. Tegelijkertijd is de opkomst deze zaterdag – gelijktijdig met andere ‘Hands Off!’-protesten in nog circa 1.200 Amerikaanse steden tegen Trump en Elon Musks ,,vijandige overname” – fors hoger dan bij eerdere anti-regeringsprotesten dit jaar. Er zijn zeker niet alleen maar uiterst-linkse beroepsbetogers komen opdagen.
De federale overheid zit ook in Utah
Zoals bijna elke grote stad stemt Salt Lake City zelf weliswaar overwegend Democratisch, maar ze ligt in een diep-Republikeinse staat, Utah. Tegelijkertijd is deze westelijke bergstaat geen overtuigd Trump-territorium. Bij de Republikeinse voorverkiezingen haalde Trumps gematigdere rivaal Nikki Haley er een van haar betere resultaten. En zelfs onder Trumps kiezers blijkt ruim twee maanden na zijn aantreden inmiddels onvrede te broeien over zijn almaar autoritairder regeerstijl.
Die kritiek zwelt aan nu de president, samen met zijn adjudant Elon Musk, een even blinde als frontale aanval heeft geopend op de federale overheid. En die zetelt niet alleen in het verre Washington D.C., maar ook in de directe omgeving van Salt Lake City. Zo ligt op een half uur rijden, aan de voet van de besneeuwde bergtoppen van de Wasatch-keten, het charmante plaatsje Ogden. De Amerikaanse belastingdienst IRS heeft hier achtduizend werknemers, waarmee ze samen met de luchtmachtbasis de belangrijkste werkgever is.
Zoals meer federale diensten wordt ook de IRS vanuit Washington nu al ruim twee maanden geïntimideerd met een lawine aan decreten en voorgenomen bezuinigingen. Kort na Trumps aantreden kreeg iedereen het bevel om weer vijf dagen in de week naar kantoor te komen. Terwijl Musks pseudo-ministerie van Overheidsefficiëntie óók kortstondig de huur op enkele IRS-gebouwen opzegde. Vervolgens kregen ambtenaren in hun proeftijd hun congé, waarna ze onder druk van de rechter weer tijdelijk aangenomen moesten worden. En als half mei de aangiftes van 2024 verwerkt zijn, dreigt ontslag voor een vijfde van het aantal IRS-werknemers in Ogden, ook die in vaste dienst.
De centrale 25ste straat van Ogden, Utah, waar de bedreigde belastingdienst een belangrijke werkgever is.Foto Merijn de Waal
Al deze chaos en onzekerheid zaaien angst onder de belastingmedewerkers. Slechts twee mensen die NRC op een namiddag voor het betonnen IRS-gebouw van hartje Ogden aanspreekt, zijn bereid hun verhaal te doen. En uit vrees voor baanverlies en vanwege een verbod om met de pers te praten, alleen anoniem.
Een vrouw die sinds 25 jaar bij fiscus werkt vertelt dat het eerder dit jaar wekenlang chaos was. Dit nadat Trump per decreet had bevolen weer voltijd naar werk te komen – en Musk had gezegd dat het afgelopen moest zijn met thuis Netflixen. ,,Ik werk geluk met papieren dossiers, dus ik hield een eigen werkplek. Maar de mensen die de telefoon beantwoorden moesten met z’n vijven aan één bureau zitten. Dat werkte niet.”
Snoeien op de fiscus is een domme bezuiniging en zal netto juist geld kosten, zegt ze. ,,Als er minder controles komen, zal er meer ontweken worden en dalen de inkomsten. Maar dat is juist wat de beleidsmakers van dit moment willen. Zij behoren veelal tot de top-1-procent en willen juist zo min mogelijk betalen en zoveel mogelijk aftrekken.”
Het is wat het is, zegt ze. ,,Mij krijgen ze niet weg. Maar mijn grootste angst is dat een collega doordraait en geweld gaat gebruiken. Dan zijn we vijf dagen in het nieuws en dat is het dan.”
Het voelt als ‘pestgedrag’, vertelt een andere IRS-medewerker, die op een namiddag naar zijn auto loopt. ,,Het is momenteel verwarrend, om het zacht uit te drukken. Misschien moet ik weg, misschien slaan ze me over. Ik weet het gewoon niet.”
Dit is wat Musk deed bij Twitter of X. Maar de overheid is geen techbedrijf.
Hij werkt al meer dan twintig jaar voor de IRS, afdeling inkomstenbelasting. Er is in het verleden vaker gesneden in de personeelsbestanden. ,,Maar niet op deze manier. Dit is wat Musk deed bij Twitter of X, of hoe het ook heet. Maar de overheid is geen techbedrijf.”
Zo kreeg hij van Musk in februari, met nog ruim 2 miljoen ambtenaren, in het weekeinde een e-mail. Of hij voor maandag in vijf punten kon samenvatten wat hij die week gepresteerd had. Dat moet hij sindsdien elke week doen. ,,Maar mijn werk is eigenlijk elke dag hetzelfde, dus als ik steeds hetzelfde invul, is dat dan genoeg?”
Een van de IRS-gebouwen in Ogden.Foto Merijn de Waal
Natuurlijk lopen ook bij de IRS luilakken rond, zegt hij. ,,Maar juist die vertrekken niet.” Terwijl een deel van de mensen die in hun proeftijd werden ontslagen, niet meer is teruggekomen. ,,Die hebben het voor gezien gehouden. Ik neem het ze niet kwalijk. Dit waren vaak universitair opgeleide jonge mensen die hun werk goed deden en een aanwinst waren voor de overheid. Maar die hebben hier geen zin in. En nu zijn we ze kwijt.”
Hoewel hun onvrede groot is, zijn beiden die donderdagmiddag niet van plan om twee dagen later te gaan demonstreren. Te bang om in hun toch al precaire situatie eventueel herkend te worden.
Opkomst groter dan voorheen
Nate, een andere IRS-medewerker, is – gekleed in een Che Guevara-shirt en met een protestbord met ‘Welkom in Rusland 2.0’ erop – wél naar het Hands Off!-protest gekomen. Na eerdere kleinere betogingen dit jaar, is hij blij te zien dat de opkomst aanzwelt, vertelt hij staand aan de trappen van het Capitool. ,,Het kwartje begint bij steeds meer mensen te vallen.”
Tegelijkertijd had de opkomst nog wel massaler kunnen zijn. ,,Ik zit in een appgroep met nog twintig collega’s en iedereen denkt er hetzelfde van als ik. Maar toen ik de flyer voor het protest deelde, bleef het stil. Mensen zeiden wel: als je gaat, bedek dan wel je gezicht. Maar dit is Amerika, je hebt het recht te demonstreren.” Hij heeft alleen zonnebril en pet op.
Deño Martinez (links) en Nate (r) zijn als IRS-medewerkers wél komen betogen.
Foto Merijn de Waal
Musk en Trump snoeien in van alles: van de nationale parken tot ontwikkelingshulp. ,,Maar achter hun aanval op de IRS, zit een meer sinister plan”, zegt Deño Martinez. Hij werkt voor de fiscus en is ook actief voor de ambtenarenvakbond van het ministerie van Financiën. Voor elke extra dollar die je in de IRS steekt, krijg je er zes terug aan extra opbrengsten, legt hij uit. ,,We hebben geen probleem met uitgaven, maar met inkomsten.”
Het doel van deze bezuinigingen is dus ook niet om de begroting op orde te brengen, meent hij. ,,Maar om de rijken makkelijker belasting te laten ontwijken. Terwijl gewone Amerikanen zwaarder belast worden met de importheffingen die er nu komen. Die moeten dit blijkbaar gaan compenseren.”
Republikeinen gaan pas opletten zodra ze het in hun portemonnee voelen.”
Dat Trumps handelsoorlog de Amerikaanse economie pijn gaat doen, komt op meer protestborden terug. Zoals dat van Maria Marcotte, die een bord draagt met de tekst ‘End Trumps tariff taxes’. ,,Er is zoveel gaande momenteel. Van de illegale uitzettingen naar El Salvador tot ons verraad van Oekraïne. Maar Republikeinen liggen daar niet wakker van, die gaan pas opletten zodra ze het in hun portemonnee voelen.”
Trump schiet een beetje door
In een hoekje van het bordes staan drie van die verstokte Republikeinen. Nancy Plambaeck, Lisamarie Fillipazzo en Jeffrey Vancuren werken voor het federale bureau voor Veteranenzaken, dat ook op het hakblok van Washington ligt. Ze steunen op zich dat er gesneden wordt in de overheid, want ze geloven Musk als die zegt dat er veel verspild wordt. Ook steunen Trumps kruistocht tegen transvrouwen in vrouwensportcompetities en harde aanpak van illegale immigratie.
Hoewel ze het dus ,,met 80 tot 90 procent van zijn beleid eens zijn”, staan ze hier deze zaterdag toch. ,,We vinden wel dat Trump moet bijsturen. Hij schiet nu op sommige punten door”, zegt Plambaeck. En dan doelt ze onder meer op zijn bezuinigingen op de Veteranenzorg en de vakbondsrechten van ambtenaren zoals zij. Vancuren: ,,De hardwerkende lagere ambtenaren worden nu gestraft, niet de leidinggevenden. Terwijl iedereen weet dat het bij de overheid zo werkt dat wie faalt, hogerop komt.”
Jeffrey Vancuren, Lisamarie Fillipazzo en Nancy Plambaeck werken voor het federale bureau voor Veteranenzaken. Ze zijn komen demonstreren omdat Trump, die ze nog voor 80 à 90 procent, steunen op bepaalde punten doorschiet.Foto Merijn de Waal
Jason McDonald, de Reagan-conservatief die zich wat afzonderde, hoopt dat Trumps handelsoorlog gematigde Republikeinen doet inzien dat hij het land ten gronde richt. Maar hij ziet ook scenario’s waarin Trump de heffingen inzet om zijn macht nog verder op te rekken. Hij wist zijn eigen partij, universiteiten, mediabedrijven en advocatenkantoren al zo te intimideren, dat vele voor hem door de knieën zijn gegaan. ,,Door de tariffs gaat nu ook het bedrijfsleven smeken om zijn gunst. En er zijn al zoveel mensen die zijn hielen likken.”
Hij kan alleen maar hopen dat economische pijn gematigde Republikeinse kiezers bij zinnen laat komen. ,,De MAGA-Republikeinen zullen hem tot in de diepste krochten van de hel volgen. En misschien is hij er ook wel op uit dat de economie instort om vervolgens een noodtoestand of de staat van beleg af te kunnen kondigen en nog meer macht naar zich toe te trekken.”
Lees ook
deze reportage van het Hands Off!-protest in hoofdstad Washington D.C.
Tijdens een gala-evenement in Los Angeles heeft de Nederlandse Nobelprijswinnaar Gerard ’t Hooft (78) zaterdag een speciale Breakthrough-prijs gekregen voor fundamentele natuurkunde. Hij ontvangt een bedrag van drie miljoen dollar voor zijn fundamentele werk aan de ontwikkeling van het standaardmodel van de deeltjesfysica. Daarin worden alle bekende elementaire deeltjes en de krachten die daarop werken beschreven.
De Breakthrough-prijzen worden sinds 2013 uitgereikt voor wetenschappelijke doorbraken. De prijzen – waarvan het bedrag dat van de bekendere Nobelprijzen overstijgt – zijn een initiatief van onder anderen Julia en Yuri Milner, Anne Wojcicki, Sergey Brin van Google en Mark Zuckerberg van Meta – het moederbedrijf van Instagram en Facebook. De uitreiking, die de organisatie de „Oscars of Science” noemt, is een glamoureus gebeuren met presentaties door beroemdheden en livemuziek van bekende artiesten.
„Voor wetenschappelijk onderzoekers zoals ik is het heel vererend om te horen dat je onderzoek een breakthrough – een doorbraak – is en dat daar aandacht aan gegeven wordt”, zei hoogleraar Gerard ’t Hooft kort voordat hij naar Los Angeles zou vliegen.
’t Hooft leverde in de jaren zeventig belangrijke bijdragen aan de ontwikkelingen die zouden leiden tot het standaardmodel van de deeltjesfysica. Fysici werkten in die tijd aan theoretische modellen om het gedrag te kunnen beschrijven van elementaire deeltjes, de kleinste bouwstenen van atomen en moleculen, en hun onderlinge krachten. De modellen voor de krachten bleken niet helemaal goed te werken. „Als je ermee ging rekenen dan bleken de reacties bijvoorbeeld oneindig sterk te zijn”, vertelt ’t Hooft. „En net zoals een auto niet oneindig hard kan rijden, kunnen deeltjes ook niet oneindige krachten uitoefenen.” Dat moest dus anders.
Wiskundig kloppend krijgen
Met zijn promotor Martinus Veltman wist ’t Hooft deze theoretische modellen wiskundig wel kloppend te krijgen, zodat de berekeningen zinnige antwoorden opleveren. „De procedure die we leerden hanteren heet ‘renormalisatie’”, vertelt hij. „Onze oplossing bleek fantastisch goed te werken als je het vergeleek met waarnemingen aan elementaire deeltjes”, vertelt hij. „Dat we die deeltjes konden begrijpen kwam voor veel mensen als donderslag bij heldere hemel. Dat werd als een doorbraak gezien.”
Voor de wiskundige fundering die ze hiermee legden voor de theorie van de zogeheten zwakke kernkracht – die onder meer betrokken is bij bepaald radioactief verval – ontvingen Veltman en ’t Hooft in 1999 al de Nobelprijs voor Natuurkunde. Daarna droeg ’t Hooft ook bij aan de inzichten in de theorie van de zogeheten sterke kernkracht – die kerndeeltjes in atoomkernen bij elkaar houdt. Die inzichten leiden uiteindelijk tot de ontwikkeling van het standaardmodel dat alle elementaire deeltjes en hun krachten beschrijft.
De Breakthrough-prijs erkent dat ’t Hooft sindsdien niet heeft stilgezeten. Zo werkt hij nu onder meer aan het begrijpen van zwarte gaten en een theorie voor quantumzwaartekracht – die de quantummechanica die de elementaire deeltjes beschrijft verenigt met de zwaartekracht. En ook binnen het standaardmodel zijn er nog open vragen.
„Ik ben zeer geïntrigeerd door die vragen”, vertelt ’t Hooft. „En ik denk dat er nog een heleboel doorbraken voor nodig zijn. Volgens sommige onderzoekers zijn er dingen die we nooit zullen begrijpen. Daar geloof ik niets van. Ik heb vertrouwen in het menselijk vernuft en dat er straks ontdekkingen komen waar niemand ooit aan gedacht heeft.”
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2023/05/data100731509-f610e2.jpg)
