N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
Necrologie
Doyle Brunson (1933-2023) | Pokerspeler Na jaren te hebben gegokt in het clandestiene pokercircuit van Texas, maakte Doyle Brunson het kaartspel in Las Vegas populair bij het grote publiek. „Let altijd op de nek van je tegenstander.”
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data100587076-4520ad.jpg)
Wedstrijden met miljoenen aan prijzengeld, tussen spelers die wereldwijd bekend zijn, rechtstreeks uitgezonden op de grote Amerikaanse sportzenders. Dat poker vorige eeuw van een kaartspel voor illegale drankgelagen uitgroeide tot serieuze entertainmentindustrie, dankt de wereld grotendeels aan Doyle Brunson. De Texaan, die zondag op 89-jarige leeftijd overleed, hielp poker in de VS (en daarbuiten) populair maken bij het grote publiek.
Brunson leerde het spel van zijn vader, die de studiekosten van zijn kinderen kon ophoesten door clandestien potjes poker te winnen. In het Texas van de jaren vijftig werd nog vooral gepokerd in rokerige achterkamertjes, waar deelnemers bij ruzie niet zelden naar de wapens grepen. Ook Brunson werd in zijn leven meermaals beroofd van zijn fiches of dollars.
Na jaren als ‘road gambler’ in het ondergrondse Texaanse pokercircuit, verhuisde hij begin jaren zestig naar de gokstad Las Vegas. Met een pistool aan zijn riem en een even onafscheidelijke cowboyhoed strak op zijn hoofd, groeide Brunson daar in de jaren zeventig uit tot de bekendste pokeraar van het land. Hij werd miljonair door grote toernooien te winnen en smeet die rijkdom deels stuk aan mislukte investeringen in goudmijnen, een speurtocht naar de Ark van Noach en een plan om de Titanic te laten optakelen.
Pokerbijbel
Nadat hij in zowel 1976 als ’77 de World Series of Poker had gewonnen, publiceerde hij Super/System. Het handboek, dat voor elke kaartcombinatie uitlegt of je beter kan callen, bluffen of folden, zou onder liefhebbers uitgroeien tot ‘De Bijbel van het Poker’. Tijdschrift Bluff zou Brunson in 2006 uitroepen tot ‘invloedrijkste pokeraar uit de geschiedenis’.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/files/2020/12/web-2412zatwetkonnikovadef.jpg)
Hoewel zijn ‘bijbel’ aanraadt volgens een systeem te spelen, is het net zo belangrijk om je tegenstander te lezen, vertelde Brunson in interviews. Kijk altijd naar de nek, waar de halsslagader zit, citeerde The Washington Post hem: „Niemand kan die hartslag verbergen. Als die gaat kloppen, weet je dat iemand opgewonden is – en meestal is-ie dat omdat hij bluft.”
Zijn eigen grote doorbraak kwam pas, nadat hij in 1974 gewezen werd op een zogenoemde ‘tell’ – een onderbewust maniertje waarmee hij zich in de kaarten liet kijken. De ‘tell’ viel anderen op, waardoor hij vaker verloor en pokeren bijna helemaal had opgegeven. „Als ik blufte, zette ik mijn fiches als volgt in: een nette stapel, alsof ik all-in ging”, vertelde hij aan de Las Vegas Sun. „Maar als ik werkelijk een goede hand had, maakte ik eerst kleinere stapeltjes, om die vervolgens weer op te tassen voordat ik ze inzette.”
Texas hold ’em
In de jaren kort na de eeuwwisseling beleefde poker een tweede mondiale populariteitspiek, met almaar hogere kijkcijfers en prijzenpotten. Brunson bleef tot op hoge leeftijd meedraaien in het professionele circuit, altijd in de door hem zo geliefde spelvariant ‘no limit Texas hold ’em’. En het liefst in Binion’s Horseshoe (voorheen: Bally’s), het casino in Vegas waar hij twee jaar op rij de wereldtitel won.
Hij zag het als hersengymnastiek die hem jong hield, maar zou zich altijd blijven verbazen over de luxe om „zomaar en op elk moment [een casino] binnen te kunnen lopen voor een potje. Terwijl wij in Texas vroeger soms vijfhonderd mijl [800 kilometer] moesten rijden om een potje te vinden. Dankzij die achtergrond ben ik het spel altijd blijven waarderen.”
