De tienjarige Julie vindt het niet ‘super chill’ dat haar vader een nieuwe liefde heeft

ZAP Twee NPO-programma’s geven een inkijkje in het leven van kinderen van gescheiden ouders. In ‘Mijn ouders zijn gescheiden’ heeft Julie moeite met de nieuwe geliefde van haar vader. Ook de tienjarige Emy in ‘Van vader naar moeder’ had het liever anders gezien.

In ‘Mijn ouders zijn gescheiden’ gaat Julie (10) met haar moeder en broertje kamperen op een eenoudercamping.
In ‘Mijn ouders zijn gescheiden’ gaat Julie (10) met haar moeder en broertje kamperen op een eenoudercamping.

Foto via EO

De woorden van Richard de Mos, voormalig bestuurder in Den Haag, bleven de hele zondag door m’n hoofd zoemen. Of hij een kater had, vroeg Buitenhof-presentator Maaike Schoon hem. Vorige week werd hij na drie en een half jaar vrijgesproken van alle verdenkingen tegen hem. Hij had niet deelgenomen aan criminele organisaties, had het ambtsgeheim niet geschonden, geen meineed gepleegd en van corruptie was geen sprake geweest. Met „intimi” had hij weliswaar vrijdagavond een feestje gebouwd om het vonnis te vieren, maar als hij al een kater had, dan een vrolijke. En toen kwam het, het beeldende zinnetje dat bleef hangen. Als er drie en een half jaar met een kanon op een arm mugje wordt geschoten, zei hij, „dan doet dat wat met mij als mug zijnde”.

Met mugjes heb ik normaal gesproken weinig op, maar toch werkte die beeldspraak van een mugje dat standhoudt in turbulente tijden. Je hoefde maar naar het gezichtje van Julie (10) te kijken om het te zien. Ze gaat voor het eerst sinds de scheiding alleen met haar moeder en broertje kamperen op een Franse eenoudercamping. Moeder schept de borden vol aan het opklaptafeltje voor de tent en zegt tegen Julie en haar broertje: „Wat hebben we het goed hè, jongens.” Eén monter mugje (de moeder) en één mistroostig (het meisje).

De EO maakte opnieuw een serie korte documentaires over en met kinderen van gescheiden ouders. In deze aflevering van Mijn ouders zijn gescheiden gaat het over nieuwe liefdes. Julie vindt het niet „super chill” dat haar vader nu met Evi is en haar moeder met niemand. Op de camping sluit ze vriendschap met Quinn. Die vindt het „superleuk” voor zijn vader dat hij een nieuwe vriendin heeft en hij gunt zijn moeder ook iemand. Leuk, als ze nog eens een vriend krijgt, en als ze wat vaker jurken draagt, denkt hij, moet dat zeker lukken. Julie schrijft ’s avonds in de tent aan haar vader dat ze ook blij voor hem hoopt te zijn, later.

Het wisselmoment

Over kinderen, ouders en scheiden maakt Tatum Dagelet al langer het programma Van vader naar moeder. Ze spreekt de kinderen op hun ‘wisselmoment’, de tijdspanne waarin ze niet het kind ‘van’ hun vader of ‘van’ hun moeder zijn, maar even van zichzelf. Soms valt het wisselmoment om het weekend of om de week, soms om de paar dagen. Tatum Dagelet haalt het kind plus ‘wisseltas’ op bij de één en brengt het naar de ander en in die letterlijke tussentijd wisselen kinderen wijsheden met haar uit die je alleen te horen krijgt als je vraagt én luistert. „Als het niet anders kan, kan het niet anders”, zegt Emy (10) als haar wordt gevraagd of ze het niet jammer vindt dat ze haar vader zo weinig ziet. Haar vader en zijn vriendin wonen een uur rijden van Bruchterveld, waar ze met haar moeder, stiefvader en broertje woont. Vandaar. Of ze tips heeft voor andere kinderen van gescheiden ouders. Die heeft ze, voor de ouders: ga nooit te ver weg wonen. Want: kinderen kunnen wagenziek worden. En: kinderen kunnen het niet leuk vinden.

In de aflevering van zondag bracht Tatum Dagelet Emy niet naar haar vader, maar zorgde ze ervoor dat haar vader naar Emy kwam, want die had haar eerste kanoles en hoopte dat iedereen erbij zou zijn. Ze kan zich niet herinneren dat haar ouders bij elkaar waren, ze was één toen ze scheidden. Haar is verteld dat er geen ruzie was, maar zij vermoedt toch dat er „iets achter zit”, mogelijk vinden ze elkaar „stiekem nog leuk.”

Inmiddels is papa gelukkig met iemand anders en mama is ook gelukkig met iemand anders. Iedereen blij. Behalve zij? Ze antwoordt met een puntgave logische redenering. Of: „Niemand is blij, en jij wel.” Of: „Jij bent niet blij, maar iedereen wel.” Zij kiest de laatste optie, in de hoop dat de anderen haar zullen aansteken en ze tóch blij zal worden.