Ecologisch verval zuigt het leven uit de gemeenschappen rondom de Bengaalse rivieren

Posted on April 22, 2023 by admin

Een deel van de Buriganga-rivier krimpt in een smalle stroom waardoor haar rivierkanaal blokkeert in het Kamrangirchar-gebied in Dhaka

Foto Mohammad Ponir Hossain/Reuters

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Bangladesh De Buriganga, ook wel bekend als de oude Ganges, is een van de meest vervuilde rivieren ter wereld. Het verval van gebieden rondom rivieren zoals de Buriganga staat deze zaterdag extra in de schijnwerpers vanwege Earth Day.

Naïm Derbali

22 april 2023 om 10:00

Leestijd 4 minuten

Hij gold ooit als levensader van Bangladesh. Bewoners konden er zelfs in baden. Nu prikt het water hen in de ogen. De Buriganga is vandaag een van de meest vervuilde rivieren ter wereld. De Oude Ganges, zoals de rivier ook wel bekend staat, ligt er gitzwart bij en stinkt het hele jaar door. En ze is niet de enige. De ecologische ondergang van de Bengaalse rivieren, die een totale lengte bestrijken van zo’n 24.140 kilometer, treft lokale gemeenschappen recht in het hart. Veel Bengalezen leunen voor hun levenswijze, van levensonderhoud tot transport, sterk op de vitaliteit van hun rivieren.

Het verval van gebieden rondom rivieren zoals de Buriganga staat deze zaterdag extra in de schijnwerpers vanwege Earth Day, de dag die wereldwijd in het teken staat van de bescherming van het milieu.

Plastic en ander afval blokkeren de waterstroom van nabijgelegen kanalen die in verbinding staan met de Buriganga-rivier in Dhaka. Mohammad Ponir Hossain/Reuters

Gestapelde boomstammen op een houtmarkt aan de oever van de Bangshai-rivier, stroomopwaarts van de Buriganga-rivier bij Tangail. Mohammad Ponir Hossain/Reuters

Vooral de leerlooierijen hebben een grote impact op de bedenkelijke staat van het Bengaalse water. Op China na is Bangladesh de grootste exporteur van kleding ter wereld, een industrie die een belangrijk aandeel levert aan de ecologische achteruitgang van de rivier. Op dagelijkse basis stromen onbehandeld rioolwater, verfresten en ander chemisch afval van nabijgelegen fabrieken de rivieren in.

Hoe hardnekkig het probleem van watervervuiling in de Bengaalse rivieren is, leert een recente studie van het in de hoofdstad Dajga gevestigde River and Delta Research Centre. Daaruit bleek dat minstens 56 rivieren in het land lijden onder extreme vervuiling. Verstrengde regels om vervuiling van de rivieren tegen te gaan die de overheid midden jaren negentig instelde, worden grotendeels door de industrieën genegeerd.

De buffelsoort, hier badend in de Bangshai-rivier, stroomopwaarts van de Buriganga, staat op de rode lijst van de internationale natuurorganisatie IUCN. Foto Mohammad Ponir Hossain/Reuters

In deze fabriek in Dhaka wordt textiel gewassen en geverfd. De kledingindustrie heeft een groot aandeel in het ecologische verval van de Bengaalse rivieren. Mohammad Ponir Hossain/Reuters

Water, doordrongen met textielverf en dat uiteindelijk door de rivieren in zal stromen, komt vrij bij een rijstveld in het Mawna Union-gebied, ten noorden van Gazipur. Mohammad Ponir Hossain/Reuters

Ook experts zien hoe de overheid zijn burgers aan hun lot over laat. Het stoppen van riviervervuiling lijkt geen prioriteit te zijn voor de regering. „Anders zou ze de regels op dit gebied strikt handhaven.” zegt milieuwetenschapper Mujibur Rahman tegenover de Daily Star. Hoe dichter bij de stad, zo stelt Rahman, hoe groter de kans dat de industrie haar afval in de nabijgelegen rivieren loost. Zo niet, dan vervuilen de gemeentebesturen zelf de rivieren. „Hoeveel geld het ook kost, de overheid draagt de verantwoordelijkheid om riviervervuiling terug te dringen.”

De familie van de 70-jarige visser Nurul Islam woont al generaties lang aan de oever van de Buriganga.
Foto Mohammad Ponir Hossain /Reuters

„Twintig jaar geleden was dit rivierwater nog goed. Het zat vol leven”

Wetenschappers beschouwen de Buriganga als ‘biologisch dood’. Zo zien lokale boeren zien hoe hun landbouwgronden ernstig verziekt worden door de de wijdverbreide en willekeurige lozing van afvalwater van nabijgelegen kledingfabrieken. Door de grote hoeveelheden industrieel afval valt bovendien nog nauwelijks vis te vangen in de rivier. Volgens natuurorganisatie International Union for Conservation of Nature (IUCN) zijn 64 zoetwatervissoorten in Bangladesh of kwetsbaar of ernstig bedreigd. De afgelopen jaren zijn zeker dertig soorten helemaal uit het wild verdwenen.

Daardoor zoeken omwonenden die in hun levenswijze sterk leunen op de vitaliteit van de rivier naar andere manieren om de eindjes aan elkaar te knopen. Zoals visser Nurul Islam die gedwongen is straatvoedsel te verkopen op een karretje in de buurt. „Twintig jaar geleden was dit rivierwater nog goed. Het zat vol leven”, vertelt de 70-jarige Islam, wiens familie al generaties lang aan de oever van de rivier woont, aan persbureau Reuters.

Mensen steken per boot de Buriganga over nabij het Sadarghat-gebied in Dhaka. Lokale gemeenschappen leunen ook voor transport sterk op de rivier. Mohammad Ponir Hossain/Reuters

Zwervende kinderen rondom het gebied waar rioolwater rechtstreeks wordt geloosd op de Buriganga-rivier in Dhaka. Mohammad Ponir Hossain/Reuters

Nabij Dhaka wordt afval gedumpt op een stortplaats vlakbij de Dhaleshwari-rivier, waarvan het water uiteindelijk in de Buriganga uitmondt. Mohammad Ponir Hossain/Reuters

Een arbeider neemt een bad in het vervuilde water van de Buriganga. Ooit konden Bengalezen er in baden. Nu prikt het water hen in de ogen. Mohammad Ponir Hossain/Reuters

Eddo Hartmann fotografeerde festivalgangers die een paar seconden uit de gekte stapten

admin
September 23, 2024
0

‘Vroeger, als student, ging ik wel naar festivals. Maar het was me te massaal, het geluid was vaak niet goed, en dan in die verschrikkelijke hitte in een tentje met al die herrie om je heen. Het was afzien, maar daar ging het blijkbaar om. Ik heb dat nooit goed begrepen.” Eddo Hartmann (50) was geen voor de hand liggende keuze om Nederlandse festivals te fotograferen voor Document Nederland, de jaarlijkse fotografie-opdracht van het Amsterdamse Rijksmuseum. Omdat hij in eerder werk zijn lens op heel andere onderwerpen richtte. Hij maakte series over onder andere een steppegebied in Kazachstan dat ernstig vervuild is door kernproeven (The Sacrifice Zone, 2024), de Noord-Koreaanse hoofdstad Pyongyang (Setting the Stage: North Korea, 2017), en het persoonlijke, aangrijpende Hier woont mijn huis (2012), over het chaotische huis van zijn gewelddadige vader, waaruit Hartmann samen met zijn moeder en zijn broer vluchtte toen hij 14 was.

„Festivals vind ik als fenomeen wel heel interessant”, zegt Hartmann. „De enorme schaal ervan, en hoe ons landschap er dankzij onze handelsgeest zo makkelijk aan opgeofferd wordt. De illusie van een rauwe underground-ervaring met edgy muziek, terwijl het vaak juist allemaal heel mainstream en commercieel is. Festivals worden steeds luxer, en duurder, met soms zelfs een McDonald’s en een HEMA, een glamping met tenten met een goed bed en een koelkast, en overal plastic tegels zodat je witte gympen niet vies worden. En daar wordt dan weer door sommige mensen over geklaagd, het zou geen recht doen aan ‘het oude festivalgevoel’. Die vinden dat iets pas een goed festival is geweest als je onder de modder en totaal kapot naar huis gaat. Heel boeiend allemaal.”

Fabienne en Frederique, Dance4Liberation, Wijthmenerplas, Zwolle, 5 mei 2024

Foto Eddo Hartmann

Koen, Zwarte Cross, Lichtenvoorde, 21 juli 2024

Foto Eddo Hartmann

Dakota, 909-festival, Het Amsterdamse Bos, Amstelveen, 1 juni 2024.

Foto Eddo Hartmann

Miss Neon Noire, Milkshake, Westerpark, Amsterdam, 30 juli 2023.

Foto Eddo Hartmann

Hartmann benadert de festivals niet anders dan hoe hij in zijn eerdere projecten te werk ging. Hij gaat niet op in de massa. Als een buitenstaander observeert hij en verwondert zich. En net als in Noord-Korea richt hij zijn lens vooral op de artificiële architectuur die hij aantrof: de enorme, larger than life-beelden van hardstylefestival Defqon.I, de vrolijke aankleding van Milkshake, een verlaten tafereel met panini-stand, een tent, bouwwerken, dranghekken bij Paaspop – op de tentoonstelling in het Rijksmuseum is een selectie te zien van foto’s van zeventien festivals.

„Er zijn jaarlijks meer dan duizend festivals in Nederland. Ik richt me op de grote, bekende muziekevenementen in de buitenlucht. Ik had natuurlijk ook een andere keuze kunnen maken, niche-evenementen zoals een blokfluitfestival of iets kleins met theater. Maar binnen het tijdsbestek van een jaar waarin ik aan deze opdracht kon werken, besloot ik voor de iconische namen te gaan.”

**Johan**, ASM Festival, Stadsblokken, Arnhem, 18 mei 2024.

Net als in de serie die hij eerder maakte in Pyongyang, vraagt Hartmann zich ook af: hoe beweegt het individu zich in een omgeving die voor het collectief is gemaakt? Door het gebruik van extreem lange sluitertijden lijkt de menigte opgenomen te worden in de omgeving, terwijl die ene festivalganger die wat verloren rondhangt of juist opgaat in het geheel, flink wordt ingeflitst. „Het individu te midden van de massa, dat vind ik interessant. Er kwamen voortdurend groepjes voor mijn camera hangen, bier in de hand, over elkaar heen hangend en uitbundig joelend. Dat zijn de beelden die we overal op sociale media voorbij zien komen. Ik probeer juist dat moment te pakken dat iemand even in z’n eentje uit die collectiviteit stapt. Dat kan iemand zijn die compleet in z’n element is in de drukte of iemand die juist even een moment van rust pakt.”

„Het is niet dat ik daar als een alien rondloop hoor. Ik ben gewoon oprecht nieuwsgierig naar wat ik zie. Er is veel te doen over festivals; hoe duur en mainstream ze zijn geworden, het drugsgebruik, de mallemolen aan artiesten die op elk festival te zien zijn. Maar ik wil met mijn werk niet zozeer kritiek leveren. Ik heb er niet echt een mening over. Zie me als een toerist met een goed alibi.”

**Hoofdpodium, Freshtival** Weekend, Het Rutbeek, Enschede, 18 mei 2024.

Dodelijke bosbranden teisteren noorden van Portugal: 15.000 hectare in de as

admin
September 20, 2024
0

Portugal riep donderdag de noodtoestand uit nadat er ruim honderd bosbranden woedden in de regio’s Aveiro en Viseu, waarbij ruim 15.000 hectare bos in de as is gelegd.

Duizenden brandweerlieden kwamen afgelopen week in actie om de bosbranden te blussen in het noorden van Portugal, onder Porto. Ten minste zeven mensen kwamen om, tientallen raakten gewond.

Drie van de slachtoffers waren brandweerlieden die ingesloten raakten bij bluswerkzaamheden.

Een inwoner van het getroffen dorpje Busturenga, nabij Aveiro.

Verbrande bomen langs een weg in Lourizela, Aveiro. Duizenden brandweerlieden zijn ingezet om de bosbranden te blussen die de afgelopen drie dagen al meer hectare in de as legden dan gedurende de hele zomer.

Satellietbeelden tonen de rookontwikkeling in het noorden van Portugal en boven de Atlantische Oceaan.

Inwoners van het dorp Veira nabij Agueda vluchten voor de oprukkende vlammenzee.

Brandend loof in Talhades, Sever de Vouga, in de regio Aveiro.

Brandweerlieden in actie in de regio Aveiro, een van de zwaarst getroffen gebieden.

Foto’s: Patricia De Melo/AFP

Een brandweerman rust uit bij Doninhas, na dagenlang in touw te zijn geweest om de bosbranden te blussen.

Getroffen inwoners van het dorp Veira in Agueda (Aveiro) zien het vuur naderen.

Jose Santos (72) kijkt uit over de smeulende resten van zijn houtwerkplaats in Gondomar.

Rookpluimen vullen de atmosfeer in grote delen van het noorden van Portugal en veroorzaken luchtverontreiniging in het noordwestelijk deel van het Iberisch schiereiland, tot aan de westkust van Frankrijk.

Foto’s: Pedro Nunes/Reuters, Pedro Sarmento Costa/EPA

Een man met een emmer, in de omgeving van de stad Nelas.

De dieren die bijna niemand wil hebben in de schijnwerpers

admin
September 6, 2024
0

Siri is een nieuwsgierige Syrische hamster. „Hoe aandoenlijk ook, we geven hamsters niet mee aan mensen die graag zo’n diertje voor hun kind willen, daar zijn ze gewoon echt niet geschikt voor. Een hamster slaapt overdag, die wordt dan wakker gemaakt als een kindje wil spelen, bijt dan uit chagrijn in een vingertje en voor je het weet wordt de hamster bestempeld als rotbeest en zit hij of zij hier in de opvang.”

Kalina is een kleine, bescheiden herdershond die haar linkervoorpoot mist. „Als ze je kent is ze heel lief. En als ze je lief vindt, wijkt ze niet van je zijde. Het is echt een schat.”

Konijnen Bodhi en Mindy verloren hun partner, maar vonden elkaar.⁠ Bodhi kwam eerder in het asiel dan Mindy en was diep ongelukkig. „We zagen hem transformeren van een teruggetrokken mannetje naar een vrolijke knul die van puur plezier vreugdesprongetjes maakte.”⁠

Foto’s Peter Lipton

Het slimme duo Alfredo en Augusto zijn “de leukste dieren van het asiel”, zegt vrijwilliger Sylvia bij Het Knaagspoor in Ridderkerk. In haar handen heeft ze twee tamme ratten. Ze zijn ongeveer zeven maanden oud en aan het asiel afgestaan door hun eerste baasje. De staarten van Alfredo en Augusto laat Sylvia om beurten door haar vingers glijden. „Het is de staart waar de meeste mensen bang voor zijn, maar het is het allerlekkerste deel, ze zijn zó zacht!”

Alexander heeft kattenaids en kan daarom niet bij andere katten. Zijn nieuwe baasje moet geduld met hem hebben. Alexander is niet vlot van vertrouwen. „Maar hij trekt al bij, hoor. Als wij binnenkomen, schiet hij al niet meer zijn ton in. We denken dat er een heel leuke kat in hem zit.”

Foto’s Peter Lipton

De reusachtige Petri zit er al een tijdje.Niet het grootste konijn dat ze in de opvang hebben gehad, maar met bijna 6 kilo is Petri toch wel aan de flinke kant. Ze is een kruising tussen een Vlaamse reus en een Franse hangoor. Ze is mogelijk gedumpt, of ontsnapt, zeker is dat ze door een kat is aangevallen in de tijd dat ze buiten heeft geleefd. „Ze kwam helemaal onder de wonden binnen.”

Nanook en Suka, broer en zus, zitten al anderhalf jaar in het asiel. Hoe kan dat? „Ten eerste zijn ze onafscheidelijk. Het zijn echt roedeldieren. En ten tweede zijn het husky’s – althans, husky’s waar wat bordercollie doorheen zit. Ze hebben ontiegelijk veel beweging nodig. Je moet eigenlijk echt met ze gaan sporten.”

„Hendrik had een goede band met zijn eigenaar, maar toen kwam diens zoon weer thuis wonen en die enorme Hendrik vloog de zoon steeds aan. Heel tragisch, want toen moest Hendrik weg. En nu loopt hij hier kiploos rond, „pok pok pok pok pok” met af en toe een welgemeend „kukeleku” ertussendoor.” Iedereen hoopt dat hij snel weer ergens ruimer kan wonen, met wat leuke kippetjes erbij. Ook omdat er dan weer plek is voor de volgende haan.

Foto’s Peter Lipton

„Twintig jaar geleden was dit rivierwater nog goed. Het zat vol leven”

Related Posts

Eddo Hartmann fotografeerde festivalgangers die een paar seconden uit de gekte stapten

Dodelijke bosbranden teisteren noorden van Portugal: 15.000 hectare in de as

De dieren die bijna niemand wil hebben in de schijnwerpers