N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.
TV-recensie In onderzoeksprogramma Pointer onderzochten ze femicide, de moord op vrouwen omdát ze vrouw zijn. The Passion blikte terug op een moord die tweeduizend jaar geleden plaats moet hebben gevonden, met Louisa Janssen als de misdadiger Barrabas.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/images/gn4/stripped/data99062855-39457f.jpg)
KRO-NCRV
Voor ik het ga hebben over de moord op een man zo’n tweeduizend jaar geleden, een gebeurtenis waar we het het nóg over hebben, eerst even iets over vrouwenmoord. Femicide is de term die onderzoeksprogramma Pointer (KRO-NCRV) ervoor gebruikt. En daar wordt mee bedoeld: een vrouw die vermoord is ómdat ze een vrouw is, omdat ze iemands vrouw of vriendin is. Niet elke moord op een vrouw is femicide, maar wel vaak. Tussen 2017 en 2021 waren er in Nederland 215 slachtoffers van moord of doodslag (v). In meer dan de helft van die gevallen (56 procent) was de (ex)-partner de dader. In die periode werden twee keer zoveel mannen vermoord (434). Bij mannen zijn het meestal onbekenden, verre familieleden of ándere criminelen die een mes of een pistool gebruiken.
Mannen die ‘hun’ vrouwen doden gebruiken vaak hun handen. Niet eens zozeer om ze definitief van het leven te beroven, maar vaak al ver daarvoor. Iemand de keel dichtknijpen, zegt criminoloog Soenita Ganpat, is een uiting van dominantie, van macht, van dwingende controle. Pointer sprak in Londen met een forensisch arts, Catherine White, die alle dossiers heeft doorzocht van daar vermoorde vrouwen.
Bij een ‘gewone’ moord of verkrachting was 1 op de 11 slachtoffers óók verwurgd. Bij partnermoord 1 op de 5. Verwurging zónder fatale afloop, zegt zij, is een goede voorspeller van een latere partnermoord. In Engeland zijn ze er bij de politie op gaan letten. Bij elke melding van huiselijk geweld, checken ze of het slachtoffer misschien moeite heeft met slikken, of haar stem gebroken klinkt. En, omdat verstikking na afloop vaak niet meer zichtbaar is, vrágen ze of er gepoogd is te wurgen. Zo ja, dan is de kans elf keer groter dat deze huiselijke ruzie een volgende keer eindigt in bloedvergieten. Als een aangekondigde dood zich zo laat voorspellen, stelt Pointer, moesten we de wurgpogingen in Nederland ook maar eens goed gaan tellen.
Segers wees een beschuldigende vinger
In het Paasverhaal ziet Jezus zijn gewelddadige dood van verre aankomen. Dit jaar vertolkte Sinan Eroglu de rol van Jezus in The Passion, een live gezongen en vertelde versie van het bijbelverhaal dat op Witte Donderdag werd uitgezonden vanuit havenstad Harlingen. Voor mij was deze Passion een vuurdoop, de eerdere twaalf versies heb ik aan me voorbij laten gaan. Vergelijkingsmateriaal heb ik dus niet, maar vergeleken met de dorre bijbellezing uit mijn jonge jaren is het al snel een spektakel. Sinan Eroglus Jezus was overtuigend zachtmoedig, de Judas van Buddy Vedder had van begin af aan iets smiechterigs, en Marlijn Weerdenburg was een geëmotioneerde moeder die haar zoon smartelijk bezong in ‘Kleine jongen’, het lied dat André Hazes zong voor zijn Dreetje.
Band en koor waren gehuld in dikke witte jassen, een beetje in lijn met de AI-gegenereerde foto van Paus Franciscus in glimmend wit pufferjack die vorige week online rondging. Er waren grappige bijrolletjes voor reality-ster John de Bever (kastelein) en zijn partner Kees Stevens (ober). Ex-Christenunievoorman Gert-Jan Segers wees als zichzelf de beschuldigende vinger naar Judas. En om te weten waarom Louisa Janssen de bijbelse misdadiger Barrabas was, moest je gekeken hebben naar Echte meisjes in de jungle. Louisa werd uit dat programma gezet omdat ze in een catfight verzeild raakte met een andere deelneemster.
Het jasje van Thomas van Luyn, de verteller, leek te glinsteren in het donker, een combinatie van regendruppels en fel licht. Voor het bloed dat Jezus zweette in zijn laatste uren, had Van Luyn een verklaring. „Dat bestaat, het heet hematohidrosis.” In Jezus, zijn leven en liefde, zei hij te geloven. Maar het lege graf, de wederopstanding, en een Jezus die voortleeft, dat kon deze Thomas niet geloven.
