Een bescheiden coach in een land van ego’s: Aron Winter, bondscoach van Suriname

Het debat in Suriname Met spelers én een coach uit de diaspora wil Suriname naar het WK, ziet vanuit Paramaribo.

Bondscoach van Suriname Aron Winter.
Bondscoach van Suriname Aron Winter.

Foto Gerrit van Keulen / ANP

Gaat Aron Winter het nationaal voetbalteam van Suriname redden? Die vraag houdt sportlievend Suriname bezig, sinds deze oud-topvoetballer van onder meer Ajax en Internazionale onlangs officieel als nieuwe bondscoach van Suriname aantrad. Winter, van Surinaamse komaf, was al interim-bondscoach na het vertrek van Stanley Menzo vorig jaar.

De droom van Suriname om ooit mee te doen aan een WK is er al jaren; de hoop is nu op Winter gevestigd. Ook al zijn er niet veel talkshows in Suriname, in de sportprogramma’s, bij inbel-programma’s op de radio en vooral op sociale media wordt er druk over gepraat. Zeker ook vorige week, toen Suriname tegen Mexico speelde, een wedstrijd in de CONCACAF Nations League.

Het was jarenlang een frustratie in het land dat het nationale voetbalelftal het niet ver schopte, terwijl spelers met een Surinaamse achtergrond het in het buitenland vaak heel goed doen. De successen van topvoetballers als Clarence Seedorf, Frank Rijkaard, Ruud Gullit en Edgar Davids werden ook altijd gevierd in Suriname.

Zo ontstond in de jaren tachtig het idee om spelers in de diaspora ook toe te laten tot het nationale elftal. We leveren ons goud alleen maar aan het buitenland en houden niets voor onszelf, hoorde je vaak als het over de topprestaties ging van Surinaamse spelers in het buitenland. Kwam het door de omstandigheden in Suriname? Door een gebrek aan goede coaches, materiaal, discipline, of het feit dat spelers in Suriname om te overleven zich niet alleen op de sport kunnen richten? Er werd druk over gediscussieerd maar verbetering kwam er niet.

Door nieuwe regels, waardoor sinds 2019 spelers in de diaspora nu ook voor het Surinaamse elftal, Natio genoemd, kunnen uitkomen, veranderde er veel. Toen het vervolgens ook lukte om Surinaamse oud-profs zoals Dean Gorré en later Stanley Menzo als bondscoaches aan te trekken, kreeg de WK-droom van Suriname weer zuurstof.

In zijn voordeel

Op Facebook wordt Aron Winter geprezen als iemand met een bescheiden maar „nationale houding” en dat zou „in het land van ego’s”, zoals een van de voetbalfans reageert, wel eens in zijn voordeel kunnen werken. „Hij moet het hoofd koel houden en hij zal de juiste formule wel vinden”, zegt trainer Jethru op het online platform Culturu TV, waar vooraf aan de wedstrijd Suriname-Mexico druk wordt gespeculeerd over de kansen voor Natio en coach Winter. Voetbal-fan Doelaini is er helder over: „Winter moet onze eer hooghouden”.

Winter zelf is optimistisch en trots op de selectie. „We moeten in staat zijn met deze groep iets moois neer te zetten”, zegt hij. Maar hij gaf eerlijk toe dat hij, hoewel hij het een eer vond om gevraagd te worden als bondscoach, ook zijn twijfels had. Het is in Suriname een publiek geheim dat samenwerken met de „soms koppige”, Surinaamse Voetbalbond niet altijd makkelijk is. „Professionals in een amateuristische organisatie gaan niet samen”, sneert Koffie Atoemboto in een commentaar op de site van Natio.

Bij Winter zelf overheerst echter een positief gevoel. „Het is mijn grote doel om Suriname op een WK te kunnen plaatsen. Dat is een grote droom van ons allemaal en ik ben blij dat ik kan helpen aan de ontwikkeling op alle vlakken op voetbalgebied”. Dat Suriname verloor tegen Mexico met 2-0 is natuurlijk geen goede start. Maar, zo concludeerde de krant Suriname Herald, Suriname (139ste op de FIFA-wereldranglijst) heeft tijdens deze eerste wedstrijd van Winter als bondscoach strijdlustig verloren van voetbalreus Mexico (nummer 15), en dus is er geen reden om bij de pakken neer te zitten.