Janke Dekker treedt per direct terug als voorzitter van meldpunt Mores

Posted on March 12, 2023 by admin

N.B. Het kan zijn dat elementen ontbreken aan deze printversie.

Wangedrag Janke Dekker treedt terug als voorzitter van meldpunt Mores, meldpunt voor ongewenste omgangsvormen in de cultuursector. Aanleiding zijn de onthullingen van de Volkskrant over haar man Tom Egbers, die zich schuldig zou hebben gemaakt aan wangedrag op de NOS-redactie.

Anne Corré

12 maart 2023 om 19:26

Leestijd 2 minuten

Janke Dekker en Tom Egbers in het Nieuwe Luxor Theater in Rotterdam.

Foto ANP/Robin Utrecht

Janke Dekker treedt per direct terug als voorzitter van meldpunt Mores, meldt zij in een persoonlijk statement via haar advocaat Richard Korver. Dat doet zij naar aanleiding van de onthullingen van de Volkskrant over haar man Tom Egbers, presentator bij NOS Sport. Mores is sinds 2018 het meldpunt voor ongewenste omgangsvormen in de cultuursector, waaronder de televisiewereld valt. De Volkskrant publiceerde dit weekend een onderzoek naar de NOS Sport-redactie, waar de afgelopen twintig jaar een onveilig werkklimaat heerste. Vrijdag maakte de NOS al bekend dat de hoofdredactie van NOS Sport „op termijn” terugtreedt, na tientallen meldingen bij een externe vertrouwenspersoon vanwege „pestgedrag, seksuele intimatie, discriminatie, verbale agressie en integriteitsvraagstukken”.

De Volkskrant beschrijft onder andere hoe een vrouw in 2009 een melding bij de hoofdredactie doet over presentator Egbers. Volgens die melding wordt de dan 22-jarige stagiaire kort na haar start benaderd door de dan 48-jarige Egbers, die haar talloze sms’jes stuurt, ook ’s nachts. Ze valt voor zijn avances en ze zoenen een aantal keer, meldt ze de hoofdredactie. Ook vertelt ze de hoofdredactie dat zij in de nazomer van 2008, als de affaire al is beëindigd, wordt benaderd door Egbers’ vrouw Janke Dekker. Onder druk van Dekker zou ze de affaire hebben toegegeven. Egbers begint de vrouw daarop te pesten en te intimideren. Daarvan maakt zij een melding, beschrijft de krant, maar er verandert niets. Een jaar later vertrekt de medewerkster zelf bij NOS Sport. Een NOS-collega stuurt haar rond die tijd nog een mail, en zegt daarin op de hoogte te zijn van „meerdere situaties van grensoverschrijdend gedrag van Egbers tegenover vrouwen op de NOS-redactie”.

Open en objectief

Egbers liet de Volkskrant weten anders tegen de gebeurtenissen aan te kijken, maar spijt te hebben van de affaire. Dekker zei eraan te twijfelen of de Volkskrant „open en objectief opereert”, zo is te lezen in het artikel, en wilde verder niet reageren. Maar dat, schrijft Dekker nu, klopt volgens haar niet. Een mail met vragen van de krant wilde zij inderdaad niet beantwoorden, maar volgens Dekker wilde zij wel spreken met de journalisten, en ging de krant uiteindelijk niet in op dat verzoek.

Daarnaast meldt Dekker dat zij na het beëindigen van de affaire „een reeks van incidenten [ervaarden], waardoor wij als gezin gedurende een langere periode bescherming en begeleiding kregen van de politie”. Aan RTL Nieuws laat haar advocaat Korver weten dat de familie in die tijd „last [heeft] gehad van stalking-achtig gedrag. Dat liep de spuigaten uit, dusdanig dat zij naar de politie zijn gegaan en dat er maatregelen zijn getroffen”. Het is onduidelijk van wie dit stalking-gedrag afkomstig was. De Volkskrant stelde in het onderzoeksartikel juist dat de hoofdredactie van NOS Sport met Egbers beloofde te praten en de vrouw adviseerde „naar de politie te stappen als dit zo doorgaat”, waarmee het pestgedrag van Egbers werd bedoeld.

De Volkskrant laat zondagmiddag in een reactie op Dekkers’ verklaring weten dat het „graag voor publicatie het gesprek [was] aangegaan met mevrouw Dekker”, en daartoe ook meerdere voorstellen heeft gedaan. „Maar helaas was dit voor haar geen optie.” Ook zegt de krant op vragen over politiebescherming geen concrete antwoorden van Dekkers te hebben gekregen. „Egbers stelde enkel in algemene zin dat hij geen bekendmaking wenste van de politiebescherming. De Volkskrant kreeg geen bevestiging waarom de politiebescherming was geïnitieerd en evenmin dat het de jonge vrouw uit ons artikel betrof.”

Nooit meer ‘ You cannot be serious ! Of: hoe de lijnrechters van Wimbledon verdwijnen

admin
October 9, 2024
0

Sven Vermeulen (47) is er best een beetje trots op: die keer dat hij de servicelijn mocht bewaken als lijnrechter op Wimbledon. Het was de olympische kwartfinale tussen John Isner en Roger Federer in 2012. „Ik was vaker lijnrechter op Wimbledon geweest, maar had nog nooit centrecourt gedaan. Het moment dat ik het stadion binnenkwam en het gras rook… ik zal het nooit vergeten”, zegt hij. „Hier is tennis begonnen, dacht ik. Zó mooi.”

Net als miljoenen anderen hoorde Vermeulen woensdag het nieuws dat ’s werelds oudste en meest prestigieuze tennistoernooi vanaf volgend jaar niet meer met lijnrechters werkt, maar met ‘Live Electronic Line Calling’, een digitaal systeem van lijnbewaking dat beoordeelt of een bal in of uit is. Automatisch gegenereerde stemgeluiden brengen de beslissingen over aan spelers en publiek: ‘uit’, ‘fout’ of ‘voetfout’. Sinds 1877 wordt die taak door mensen uitgevoerd.

Einde aan alle onzekerheid

„Het geeft een dubbel gevoel”, zegt Vermeulen, die ook op andere grote toernooien langs de lijnen stond. „Aan de ene kant vind ik het jammer, want lijnrechters horen bij Wimbledon, het is súper traditioneel. De emotionele uitwisselingen tussen spelers en lijnrechters zorgden voor hoge kijkcijfers en discussies bij de koffieautomaat. Wie herinnert zich niet de tirades van John McEnroe? ‘You cannot be serious!’ Maar ik begrijp ook dat het toernooi met z’n tijd moet meegaan. Met een computer neem je alle onzekerheid en twijfel weg.”

De All England Club is niet over een nacht ijs gegaan. Er ging „een aanzienlijke periode van overweging en overleg aan vooraf”, aldus topvrouw Sally Bolton op de website. „Na de resultaten van de tests die dit jaar […] zijn uitgevoerd, beschouwen we de technologie als voldoende robuust en is het de juiste tijd om deze belangrijke stap te zetten in het streven naar maximale nauwkeurigheid in onze arbitrage.”

Een lijnrechter bij de de Wimbledon Championships in 2019.

De beslissing staat niet op zichzelf. De afgelopen jaren sneuvelden wel meer tradities op het grastoernooi. Zo werd in 2019 een eind gemaakt aan marathonpartijen met de invoering van de tiebreak op 12-12 in de beslissende set. In 2022 werd de traditionele ‘Middle Sunday’ afgeschaft, de wedstrijdloze zondag in de eerste week. En sinds vorig jaar mogen vrouwelijke deelnemers met het oog op de menstruatie donker ondergoed dragen.

Cynisme en weemoed

De reacties op het verdwijnen van de lijnrechters zijn niet onverdeeld positief. Er klinkt cynisme en weemoed in door. „Lijnrechters dragen bij aan het drama en de algehele kijkbaarheid van Wimbledon”, schrijft iemand op X. „Na de lijnrechters volgen de scheidsrechters en daarna de ballenjongens en -meisjes, die door robotstofzuigers vervangen worden.” Een ander schrijft dat „de computer het overneemt” – en dat is niet alleen een feitelijke constatering.

Op de vraag wat een lijnrechter tot een goede lijnrechter maakt zegt Vermeulen: „Je moet beslissingen zó overtuigend brengen dat een speler ze accepteert en niet om een challenge vraagt. Sell your call, heet dat in jargon.”

Vanaf volgend jaar zal de computer, niet de lijnrechter, zichzelf moeten verkopen op Wimbledon.

<dmt-util-bar article="4868821" headline="Nooit meer ‘ You cannot be serious ! Of: hoe de lijnrechters van Wimbledon verdwijnen” url=”https://www.nrc.nl/nieuws/2024/10/09/nooit-meer-you-cannot-be-serious-of-hoe-de-lijnrechters-van-wimbledon-verdwijnen-a4868821″>

Column | Doodshoofdjes

admin
October 9, 2024
0

Ik ging met Lucie van Roosmalen (9), Leah van Roosmalen (7) en Frida van Roosmalen (3) naar het Wereldmuseum. Toen ik Amsterdam verliet heette het nog Tropenmuseum, nu ik terug ben Wereldmuseum. Je zou kunnen zeggen dat ik er dus nog nooit geweest was. Ik had eerlijk gezegd geen idee wat we er gingen zoeken, behalve dan dat het regende en het gebouw dermate groot is dat we er wel een paar uur zoet konden zijn met elkaar. Nadat we voor een gigantisch bedrag appelsap hadden gedronken in het museumcafé gingen we naar binnen. Kinderen onder de zes mochten gratis.

De vrouw achter de kassa was van het soort dat graag controleert.

Ze vroeg aan Frida van Roosmalen: „Ben jij zes?”

„Ja.”

„Ze is drie”, zei ik.

Frida van Roosmalen schreeuwde daarna zo hard dat ze zes was dat ik bereid was de volle mep te betalen, maar gelukkig werd ik onverwacht bijgestaan door een andere vrouw, zelf moeder, die bevestigde dat Frida van Roosmalen beslist geen zes was.

Wij naar binnen. Er was geen touw aan vast te knopen, de wereld is groot.

„Hebben jullie zin in een feestje?”

Op de begane grond was speciaal voor kinderen een hoek met pedagogisch medewerkers ingericht rondom het thema feest. De Nederlandse manier van feestvieren was vergeleken met andere plekken op de wereld heel erg simpel, legde een pedagogisch medewerker uit. „We zetten een oranje petje op. In bijvoorbeeld Brazilië en Indonesië maken ze er veel meer werk van.”

Bij de speurtocht moesten letters van een codewoord worden gevonden die je dan weer in kon toetsen in een fotocabine waar je dan in een feest van een andere cultuur werd gefotoshopt. Leah van Roosmalen was tot haar grote woede maar vaag te zien bij een iftarmaaltijd, ze bleef maar herhalen dat haar haar niet goed zat.

Daarna gingen ze met een medewerker met engelengeduld van doorschijnend vloeipapier slingers knippen voor Dia de Muertos, een groot Mexicaans feest waarop de doden worden gevierd.

„Niet verdrietig, maar juist vrolijk!”, werd er gezegd.

„Waarom hebben we dat met oma niet zo gedaan?”, vroeg Lucie van Roosmalen, haast verwijtend, waarschijnlijk omdat ik continu vroeg hoelang het knippen en plakken nog ging duren want ik had zin om door het museum te dwalen. Maar dat zat er vanwege de vele workshops voor kinderen niet in. De slingers belandden in de binnenzak van mijn colbert, we gingen die middag ook nog met aardappels stempelen op tweedehandskleding.

Het waren onderhoudende uren waar we nooit meer over spraken.

Toen ik dinsdag in de sprinter richting Hilversum Mediapark naar een vervoersbewijs werd gevraagd kwam de middag weer tevoorschijn. Ik trok het ene na het andere geknipte doodshoofdje uit mijn binnenzak.

„Ik lijk wel een goochelaar”, zei ik.

„Bah”, zei de persoon tegenover me.

Marcel van Roosmalen schrijft op maandag en donderdag een column.

Europees Parlement: ‘democratische terugval’ Georgië zet EU-toetreding stil

admin
October 9, 2024
0

Als de Georgische regering verschillende ondemocratische wetten niet terugdraait, komt de toetreding van dat land tot de EU feitelijk stil te staan. Dat stelt het Europees Parlement in een motie die het woensdag heeft aangenomen.

Georgië is sinds december 2023 kandidaat-lid van de EU. In 2020 was dat lidmaatschap nog een van de verkiezingsbeloften van regeringspartij Georgische Droom, maar inmiddels waait er een autoritaire wind door het land.

Dit voorjaar nam het Georgische parlement een omstreden wet aan, die ngo’s en media met financiering uit het buitenland bestempelt als ‘buitenlands agent’. De wet wordt door tegenstanders ook wel de „Russische wet” genoemd, naar een vergelijkbare wet die in dat land sinds 2012 van kracht is.

Opgeschort

Door de „autoritaire agenda” van Georgische Droom is de Europese integratie van het land nu „effectief opgeschort”, schrijven de Europarlementariërs. Zolang „wetten die de media, het maatschappelijk middenveld en de lhbti-gemeenschap onderdrukken” niet worden teruggedraaid, kan er volgens het parlement geen voortgang worden geboekt in de betrekkingen tussen Georgië en de EU.

Het parlement eist dat alle EU-financiering aan de Georgische regering, zo’n 121 miljoen euro, wordt bevroren tot de „ondemocratische wetten” zijn ingetrokken. Ook wil het parlement dat er een diepgravend onderzoek komt naar het politiegeweld bij demonstraties tegen de „Russische wet” in het voorjaar van 2024.

Luister naar