Aan het stadhuis van het Bretonse middeleeuwse stadje Vannes hangt een grote gele trui. In de haven wordt nog druk gewerkt aan de opbouw van de fanzone. Een elektronisch bord telt af naar de start van de Tour de France Femmes. Nog één dag te gaan.
Het belooft de zwaarste Tour te worden in de recente geschiedenis van het vrouwenwielrennen. In negen dagen tijd doorkruist het peloton Frankrijk van west naar oost, met in het slotweekend aankomsten op de Col de la Madeleine en skioord Châtel in de Franse Alpen. Maar eerst het Grand Départ in Bretagne, waar geen meter vlak is. De punchers in het peloton zijn aan zet.
Daarmee zijn de ogen in het openingsweekend meteen gericht op Puck Pieterse (23) van Fenix-Deceuninck. De Nederlandse wisselt wedstrijden op de weg met speels gemak af met mountainbiken, de discipline waarin ze vorig jaar wereldkampioen werd, en overwintert op de veldritfiets. Vorig jaar debuteerde ze in de Tour met een etappezege en won ze meteen de witte jongerentrui voor rensters tot 22 jaar.
Zelf zag Pieterse die overwinning als haar doorbraak op de weg. Zaterdagavond kan ze al zomaar de gele leiderstrui rond haar schouders hebben, na een ultrakorte openingsetappe van 79 kilometer naar Plumelec. De rit finisht op de steile Côte de Cadoudal, een muur van 1,7 kilometer met percentages tot 9 procent. Daarnaast zingt de naam van Pieterse rond als outsider voor het eindklassement. Wie is ze, en wat maakt haar zo goed?
In de stromende regen sprintte Pieterse vorig jaar over de finish in de heuvelachtige Touretappe van Valkenburg naar Luik. Nagenoeg gelijk met medekoploper Demi Vollering drukte ze haar wiel over de streep. Fotofinish. Vragend keek Pieterse haar concurrente aan: wie had er nou gewonnen? „Je hebt ’m”, zei Vollering lachend na bevestiging uit de ploegwagen, gevolgd door een omhelzing. „Goed gedaan meid!”
Fietsplezier
Bij Pieterse straalt het fietsplezier eraf, zegt Jaap van der Breggen. De oom van SD-Worx-renster Anna van der Breggen trainde Pieterse bij de jeugd van de Amersfoortse wielervereniging WV Eemland. „Puck knalt er gewoon in. Ze houdt van het spelletje.” Als twaalfjarige wilde ze altijd al fietsen, vertelt hij: „Op een koude, winterse zondag belde ze me: of ze op het veldritparcours mocht trainen met een paar fietsmaatjes.Om twaalf uur kreeg ik op mijn telefoon de eerste filmpjes binnen, om vijf uur de laatste. Telkens waren de balken hoger: 10, 20, tot wel 30 centimeter. Urenlang waren ze aan het spelen.”
Het plezier combineert Pieterse met presteren, al werd daar bij wielervereniging Eemland volgens Van der Breggen niet op gehamerd. „Onze filosofie is dat fietsen in de eerste plaats leuk moet zijn.” Trots was hij toen hij Pieterse in 2023 tweede zag worden op het WK veldrijden. Op de streep maakte ze nog een wheelie: „Ze was niet chagrijnig, maar liet zien: ‘dit is leuk!’. Was ze tevreden? Nee. Maar ze straalde wel uit: ik heb genoten”.
Als Puck in mijn wiel zit, loopt ze altijd te dollen
De aanpak van WV Eemland is succesvol: dit jaar staan naast Pieterse ook voormalig jeugdrensters Nienke Vinke (Picnic-PostNL) en Mischa Bredewold (SD-Worx) aan de start van de Tour. Als het met de drukke wedstrijd- en trainingsschema’s uitkomt, fietst de club Amersfoorters samen een trainingsrondje. Afgelopen maandag nog, vijf dagen voor de Tourstart, trokken Pieterse en Bredewold er samen op uit. De Fenix-renster noemde haar rit op Strava een „oefensessie wieltjeszuigen”.
Bredewold lacht om haar vriendin: „Ze zat maandag even in mijn wiel, want ze hoefde eigenlijk maar rustig te fietsen. We hadden wind tegen in de polder en ik wilde juist een duurtempo rijden. Maar ook in de wedstrijd zie ik haar heel vaak in mijn wiel zitten. Als ik dan omkijk, zit ze altijd te dollen.” Pieterse reageert gevat: „Je moet natuurlijk een beetje oefenen met in het wiel van de juiste persoon zitten. Renners als Mischa hebben altijd een goede positie in het peloton.”
Biertje
Het dollen gebeurde in april ook op het podium van de door Bredewold gewonnen Amstel Goldrace, waar de als derde geëindigde Pieterse de show stal door een biertje in een keer naar binnen te gieten. „Puck is niet zo serieus, maar ze is ook héél serieus als sporter”, zegt Bredewold. „Ik ben vaak meer gefocust, of meer gespannen rond de koers. Dan weet zij ook dat ze even een grapje moet maken om mij uit de spanning te halen. Dat doet ze niet eens bewust, zo is ze.”
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/wp-content/uploads/2025/07/25171733/web-2507SPO_TdFF_PuckPieterse5.jpg)
Pieterse bij de huldiging in Luik.
FOTO BAS CZERWINSKI/anp
Oud-trainer Jaap van der Breggen ziet het speelse wel wat afnemen nu Pieterse ouder wordt. „Ik denk dat ze heel goed beseft waar ze mee bezig is. Je ziet de power, ze wordt echt een bonk spieren die op de fiets zit.” Een winnaar is ze sowieso, zegt hij: „Twee jaar geleden kwam ze nog langs bij de jeugd van Eemland en reden we een wedstrijdje. We moesten haar tegenhouden om de kinderen er niet op te leggen. De schurk.”
Dit voorjaar won Pieterse de Waalse Pijl, haar eerste klassiekerzege. Op de Muur van Huy hield ze Vollering met een krachtige punch achter zich. In aanloop naar de wedstrijd had oud-renster Annemiek van Vleuten haar en haar ploeggenoten tips meegegeven. Sinds dit jaar werkt de 42-jarige Van Vleuten als performance mentor bij Fenix-Deceuninck, al nuanceert ze haar eigen rol in de zege van Pieterse: „Dat ze dankzij mij won, is natuurlijk onzin. Ze won omdat ze de allerbeste was.”
Van Vleuten, die de Tour in 2022 won, zegt veel van zichzelf in Pieterse te herkennen: „Ze is een tikje eigenwijs, maar heeft altijd een duidelijk plan. Dat is mooi om te zien, het is een goede eigenschap als je kritisch bent”.
Ontdekkingstocht
Vorig jaar benaderde Pieterse de Tour als ‘tussendoortje’ richting het WK mountainbiken, dat twee weken na de ronde plaatsvond. Een jaar later ziet ze de Tour als een ontdekkingstocht: kan ze een goed klassement rijden, of moet ze zich richten op een toekomst als rittenkaper? Waar andere rensters twee weken geleden nog deelnamen aan de Giro delle Donne, of enkel op hoogtestage gingen, reed Pieterse nog een mountainbikewedstrijd in Andorra. Wel trainde ze in de dwergstaat specifiek voor de Tour: „Ik heb langere intensieve blokken getraind.”
Het zal nodig zijn om op bergen als de Col de la Madeleine vooraan mee te kunnen, legt Van Vleuten uit. „Ze komt vanuit het mountainbiken en veldrijden, waar je eigenlijk maar een uur koers hebt en er gelijk in kan vliegen. Heel anders dan wegwielrennen.” Toch is haar ploeg ook voorzichtig met Pieterse: „Het is interessant om een vorm te vinden waarbij ze het plezier in de sport niet verliest. Dat moeten we zien te behouden, je moet haar niet in een keurslijf gieten”.
Ze is een tikje eigenwijs, maar met een duidelijk plan
Ook Van der Breggen raadt Pieterse af te kiezen voor één discipline: „Veelzijdig bewegen is juist goed.” Voordeel is dat Pieterse rijdt bij een ploeg die ervaring heeft met de combinatie van meerdere disciplines. Zo rijdt Mathieu van der Poel bij de mannentak, Alpecin-Deceuninck. „Bij hem zie je ook het plezier eraf spatten. Wat hij deze Tour heeft gedaan, slaat helemaal nergens op. Voor de wielersport is het goed om dat soort renners erbij te hebben. Als iedereen gaat nadenken, is er geen reet meer aan”, aldus Van der Breggen.
Vriendin Bredewold durft niet te zeggen of Pieterse dit jaar al een gooi kan doen naar het geel. „Een Tour zonder tijdrit is voor haar wel een voordeel”, zegt ze, „Maar volgens mij weet ze zelf ook nog niet wat ze gaat doen.” Dat is een goede instelling om de race in te gaan, stelt Bredewold: „Puck heeft echt niets te verliezen. Ze zal iets meer druk op haar schouders voelen dan vorig jaar, maar hoeft volgens mij echt absoluut niks meer te bewijzen. Al wil ze dat zelf natuurlijk altijd. Daar is ze ook een winnaar voor. Puck is nog niet klaar met binnenslepen wat ze kan.”
